خلاصه داستان

امپراطوری عثمانی بر کشورهای اروپایی مسلط شده و از آنها غرامت میگیرد. نشان داده می شود که سلطان عثمانی در سال 1442 میلادی 1000 نفر از نوجوانان ترانسیلوانیا را به عنوان پیشکش از آنها میگیرد و با تربیت آنها به عنوان جنگجوهای زبده و سنگدل (گارد ینی چری یا چریک نو) ارتش خود را کامل کرده و به جنگ صلیبیون می رود. از میان آن نوجوانان یکی به جنگجویی بسیار قسی القلب و خونریز تبدیل می شود که نامش لرزه بر اندام همگان می انداخت؛ ولادِ صلابه گر (ولاد سوم) ...

وی پس از گذراندن انسانهای بسیاری از دم تیغ، از اعمال خود پشیمان شده و به روش مسیحیان توبه می کند، به زادگاه خویش برگشته و فرمانروای منطقه ترانسیلوانیا در رومانی می شود. پس از گذشت چند سال، در حالی که زندگی خوبی را در ازای پرداختن غرامت به عثمانی ها داشت؛ سلطان جدید عثمانی (سلطان محمد دوم) به ناگاه قصد زنده کردن رسم دریافت کردن 1000 پسر ترانسیلوانیایی را دارد. در این بین پسر ولاد هم باید باشد. ولی وی از این امر سر باز زده و بین او و سلطان محمد دوم جنگ در می گیرد.

شمایل سلطان محمد دوم

وی که در ابتدا توانایی مقابله با مسلمانان عثمانی را ندارد، به وسوسه موجود شیطان صفت خون آشام درون یک غار پاسخ مثبت داده و مقداری از قدرت شیطانی وی را در اختیار می گیرد. به این وسیله وی توانایی های فوق بشری مانند تبدیل شدن به هزاران خفاش، قدرت فوق العاده زیاد و پرواز کردن را پیدا می کند. به واسطه این مسئله وی بشدت نیازمند نوشیدن خون می شود که در صورت مقاومت کردن سه روزه در برابر نوشیدن خون می تواند دوباره به حالت قبل باز گردد ولی در غیر اینصورت به تسخیر شیطان در می آید.

در ادامه شاهد قلع و قمع شدن مسلمانان لشکر سلطان محمد بوسیله ولاد هستیم. همچنین مردم وی از راز او – تحمل نکردن نور خورشید و تبدیل شدن وی به خون آشام – با خبر می شوند اما چون تنها راه نجات آنهاست از او حمایت می کنند. تمام مردم سرزمین وی و همچنین همسرش به وسیله عثمانی ها کشته می شوند، ولاد که آب از سرش گذشته با وسوسه همسرش تصمیم به نوشیدن خون وی و پذیرفتن ولایت شیطان می گیرد. با این کار توانایی بسیار زیادی از جمله کنترل ابرها برای ایجاد سایه و تولید رعد و برق، زنده کردن مردگان و درست کردن سپاه کوچکی از خون آشام ها پیدا می کنند.

ولاد باید پسرش را تقدیم به عثمانی ها کند

وی با حمله به لشگر عظیم عثمانی ها، آنها را شکست داده و سلطان محمد را به قتل می رساند. در ادامه شاهد گذار فیلم به دوره کنونی بوده و ولاد که نامیرا شده است به ناگاه با زنی شبیه به همسر خود رو به رو می شود.

بررسی فنی فیلم

Dracula Untold به تهیه کنندگی کمپانی یونیورسال و کارگردانی گری شور مقابل دوربین رفت تا با همکاری شرکت لجندری پیکچرز - برای ساخت جلوه های ویژه فوق العاده – یک فیلم کاملا ابرقهرمانانه از دراکولای خون آشام را ارایه کند. نوشتن فیلمنامه این اثر بر عهده دو نویسنده تازه کار یعنی مت سازما و برک شارپلس بوده که شاید دلیل عدم انسجام کافی و از هم گسیختگی های داستان باشد. این دو نفر با استفاده از رمان کلاسیک برام استوکر سعی در برداشتی متفاوت از شخصیت اول داستان داشتند تا این بار بتوانند مخاطبان بیشتری را روانه سالن های سینما کنند. لازم بذکر است که تا به حال اقتباس های زیادی از رمان دراکولا برای ساخت صد ها فیلم و انیمشین و نمایش انجام گرفته است. البته داستان فیلم از حالت کاملا فیکشن رمان اصلی خارج شده و حالتی شرح حال گونه به خود گرفته است؛ شرح حال ولاد تِپِش شاهزاده والاچیا.

گری شور

گری شور برای این فیلم جلوه های ویژه زیادی درنظر گرفته است تا وجه ی قهرمانانه و بهتری به این فرمانروای صفاک داده باشند. حرکات و اعمال قهرمانانه ولاد در حد فیلم هایی چون مرد فولادی یا انتقام جویان نیست ولی در کل صحنه های فیلم از مقدار اکشن خوبی برخوردار می باشد. مناظر و قلعه ها نیز طراحی قابل قبولی دارند. مویسقی متن فوق العاده زیبای رامین جوادی را نیز باید به نقاط قوت فیلم اضافه کنیم. تم حماسی به همراه فراز و فرودهای تراژیک موسیقی باعث لذت بردن بیشتر از فیلم می شود.

بنظر می رسد کارگردانی فیلم تا حدودی با دست پاچگی و عجله همراه بوده است، زیرا فرصت کافی به بیننده داده نمی شود تا حوادث و اتفاقات هر بخش را دریافت و هضم کرده و سپس به بخش بعدی برود. البته از گری شور که اولین کاگردانی خود را با این فیلم تجربه کرده است، انتظار فراتری نیست ولی با این حال اثر قابل قبولی است که می توانست با هدایت دقیقتر، بهتر نیز شود

 نقش های اصلی در بین گروه بازیگران به دو هنرپیشه مشهور لوک اوانز (در نقش ولاد دراکولا) و دومینیک کوپر (در نقش سلطان محمد دوم) رسیده است. البته سارا گادون (در نقش میرِنا) هم بازی قابل قبولی از خود ارایه کرده است. منتقدین به شدت در برابر این فیلم و داستان ضعیفش موضع گرفته ولی من حیث المجموع تماشاگران از نهایت کار راضی می باشند، آنگونه که در سایت متاکریتیک و راتن تومیتوز آمده منتقدین امتیاز 40 و 23 از 100  را به این فیلم داده اند. این اثر دارای امتیاز 6.3 توسط کاربران سایت IMDb می باشد

بررسی محتوایی فیلم

دراکولا کیست؟

ولاد تپش یا ولاد سوم ملقب به ولاد دراکولا یکی از شاهزادگان منطقه والاچیا در رومانی کنونی بوده است. پدر وی ولاد دوم دراکول از فرمانروایان افلاخونیه  بوده است که پس از او پسرش جانشین وی شده و ترانسیوانیا را در اختیار خود می گیرد. شاید بتوان ولاد تپش را یکی از ظالم ترین و صفاک ترین حاکمان محلی نامید. وی در زمان تعداد بی شماری از مردم بی گناه را کشته و سلاخی کرده و ساده ترین مجازات وی معروف به این بوده که گوش و بینی و لب های محکومین را می بریده است.

وی با دلایل بی اهمیت مردم خود را مجازات و نابینا می کرد، وی حتی دستور به آتش کشیدن منازل آنها را نیز صادر می نمود. در اطراف قصر وی (قلعه دراکول) صلیب هایی بزرگی نصب شده بود و هر کسی که حتی به کوچکترین جرم نیز متهم می شد، بر روی آنها به چهار میخ کشیده می شد. در متون تاریخی آورده شده است که وی حتی برای دادن درس عبرت و بدون هیچ دلی خاصی دست به کشتار مردم بی گناه و ریختن خون آنها می زد

تصویری از ولاد تپش

در زمان وی امپراطوری عثمانی به اروپا تاخته و بیشتر کشورهای مناطق نزدیک را به تصرف خود درآورده بود. ولاد سوم به دلیل جنگ ها و سرکشی هایی که در برابر دولت عثمانی وقت بر کشور رومانی و مجارستان داشته، اکنون به عنوان یک قهرمان برای مردم این مناطق شناخته می شود. مورخان نیز نام او را در صدر جنگجویان صلیبی رومانی قرار داده و به او لقب پسر اژدها داده شده است. البته وی با سپاهی سی هزارنفری نتوانست جلو سلطان محمد دوم را برای تصرف پایتخت رومانی بگیرد به همین دلیل با روی آوردن به جنگ های چریکی سعی در عقب نشاندن ترک های مسلمان عثمانی داشت. وی در سال 1476 در جنگ با عثمانی ها کشته و سر از بدنش جدا شد. سر وی را بر نیزه زده و ابتدا در زادگاهش و سپس در استانبول به نمایش گذاشتند.

برام استوکر نویسنده نیز که برای رمان خود به دنبال سوژه مناسبی میگشت، پس از سال ها تحقیق و خواندن متون تاریخی درباره جنایت های این فرمانروای وحشی، وی را به عنوان نمادی از خون خواری و خون آشامی و البته با تغییراتی نسبت به واقعیت معرفی کرد

سربازانی که ولاد سوم به صلابه کشیده است

کشتار مسلمانان بهانه ای برای بازیافت دراکولا

دشمنی هالیوود با مسلمانان دیگر بر کسی پوشیده نیست و در آثار متعددی این مسئله را ابراز می کنند. فیلم ناگفته های دراکولا، همانطور که از اسمش پیداست می خواهد مسایلی پشت پرده از ولاد صلابه گر را به مخاطب ارایه بدهد و در این راه با استفاده از عنصر جلوه های بصری سعی در تسخیر قلوب و اذهان آنها دارد. دشمن اصلی وی سلطان محمد دوم که همنام با پیامبر خاتم حضرت محمد (ص) می باشد. در فیلم بارها نام محمد در صحنه هایی پرتنش و غالبا به همراه نفرت تکرار می شود تا این حس به بیننده نیز منتقل شود.

اکران این فیلم در زمان تنش های سیاسی و منطقه ای توسط گروه های افراطی سلفی و تکفیری، تلاشی در جهت تخریب هرچه بیشتر چهره پیام آور مهر و رحمت می باشد. سلطان محمد تصویر شده در این فیلم چهره ای عبوس، رفتاری مکارانه و لج باز دارد. البته سازندگان فیلم سعی داشتند به زیرکی خود را از انگشت اتهام اسلام هراسی کنار بکشند ولی چندان موفق نبوده اند، در هیچ جایی از فیلم کلمه مسلمان یا مسلمین به کار برده نمی شود؛ در عوض به دشمنان خود نام "ترک ها" را اتلاق می کنند.

نمادهای اسلامی در صحنه هایی که ترک های عثمانی حضور دارند به چشم می خورد. ولاد نیز در جنگ هایی که با مسلمانان عثمانی دارد بسیار بی رحمانه آنان را به قتل می رساند. تحریف تاریخ در این فیلم امری تکراری است که حالا به عضو جدانشدنی فیلم های به اصطلاح تاریخی هالیوود تبدیل شده است. ولاد تپش هرگز نتوانست در مقابل عثمانی ها مقاومت کند چه برسد به اینکه آنها را شکست بدهد. در آخر نیز برخلاف آنچه که در فیلم نشان داده می شود (کشتن سلطان محمد و عمر جاودانه) ولاد به دست ترکان عثمانی به هلاکت می رسد.

پذیرفتن ولایت شیطان

نشان داده می شود در غاری در نزدیکی محل زندگی ولاد، موجودی زندگی می کند که ترک های بسیاری را شکار، در سایه ها زندگی کرده و در واقع تجسمی از شیطان می باشد. البته خود وی نیز در گذشته انسان بوده که روح خود را در ازای قدرت بی نهایت به شیطان فروخته است. ولاد نیز زمانی که در برابر سلطان محمد مستاصل شده، به آن غار رفته تا دست کمک خود را به سوی شیطان دراز کند. وی که خیال می کرد می تواند مقدار کمی از قدرت را برای شکست دادن عثمانی ها در اختیار بگیرد با قراردادی از طرف شیطان مواجه می شود.

وی باید خون آن موجود را بنوشد تا مقداری از قدرت به وی منتقل شود. اما با این کار وی باید از نور آفتاب دوری کند، بشدت تشنه به خون شده و برای رهایی از این امر باید سه روز ریاضت بکشد. لیکن وسوسه قدرت بی حد و حصر، فشارهای ناشی از جنگ و از طرف دیگر وسوسه همسرش باعث می شود که خود را تسلیم شیطان کند. نکته قابل تامل دیگر این است که در جای جای فیلم صلیب ها و نمادهای مسیحیون به چشم میخورد که در تضاد کامل با عقاید آنتی کرایستی و کابالیستی محاط بر فیلم است.

تناسخ و نفی معاد

شاید به مقدار کم ولی موثرا در این فیلم به نظریه الحادی تناسخ اشاره می شود. این نظریه که در آیین های غیر الهی چون بودیسم و هندویسم نقش اساسی بازی میکند بیان گر این است که بعد از مرگ روح هر کس از جسم وی به جسم دیگری حلول می کند و از آن به بعد فرد به عنوان شخص جدیدی به زندگی ادامه می دهد. توضیحی دیگر در این باره می گوید که روح فرد مرده گرفته شده و در کالبد جنین دمیده می شود و گویی فرد دوباره از نو زاده شده و می تواند راه و رسم دیگری متفاوت با گذشته را در پیش بگیرد. این اعتقاد منحرف تا جایی پیش رفته که حتی برخی اظهار می دارند که روح می تواند در جامدات نیز حلول کند و فرد بعد از مرگش به عنوان درخت، سنگ و یا حتی حیوانات (مثلا الاغ!!!) به زندگی ادامه دهد.

این عقیده چرخه روح و زندگی را به مثابه یک دور باطل تلقی کرده که پایانی بر آن نیست و چه عذابی می تواند دردناک تر از خاتمه نیافتن یک زندگی باشد. تناسخ آشکارا معاد و ضرورت زندگی اخروی را نفی می کند. در این فیلم نیز چندین بار شعر:

    چرا به این دنیا و دنیای بعدی جداگانه فکر می‌کنی؟

    وقتی که یک نفر پس از دیگری به دنیا می‌آید

    زمان همیشه برای کسایی که بهش نیاز دارن کوتاهه ولی برای کسانی که عاشق‌اند…همیشه باقی میمونه.

خوانده می شود و همانطور که پیداست به معنی این می باشد که زندگی ما با پایان یافتن به شکل دیگری آغاز شده و می توانیم دوباره با هم باشیم! پس از کشته شدن میرنا همسر ولاد بوسیله ترکان عثمانی، زمان فیلم به عصر حاضر آمده و ولاد زنی را مشاهده می کند که کپی برابر اصل همسر سابقش میرنا می باشد.

• مکان: دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی

• زمان: 1394/01/31

در همین راستا، کارگردان‌های صاحب نامی همچون استنلی کوبریک (Stanley Kubrick) با فیلم A Space Odyssey: 2001، رابرت زمکیس (Robert Zemeckis) با فیلم Contact، ریدلی اسکات (Ridley Scott) با فیلم Prometheus و آلفانسو کواران (Alfonso Cuarón) با فیلم Gravity و... سعی کردند تا پاسخی هر چند ناقص و کوتاه برای حل این مجهولات ارائه کنند و آخرین فرد از این گروه هم، کریستوفر نولان (Christopher Nolan) بود که با ساخت فیلم Interstellar، تلاش کرد تا جوابی قانع کننده برای برخی از این مجهولات بیابد! غافل از اینکه ژانر انتخابی وی ماهیتاً با عنصری سست و غیرقابل استناد به نام تخیل گره‌خورده (ژانر علمی-تخیلی) و به همین دلیل هیچ‌گاه نمی‌تواند به‌طور ثابت و قاطع بیانگر دیدگاهی صحیح باشد و بخش عمده‌ای از آن به امور حدسی و خیالی مرتبط می‌شود که در هیچ‌یک از محافل رسمی چندان مورد استناد نیست.
فیلم جدید نولان همانند دیگر آثار وی، فیلمی پیچیده با داستانی چندلایه است که می‌توان آن را از چندین زاویه مختلف مورد تحلیل و بررسی قرارداد. او در این فیلم سعی کرده تا با قرار دادن موضوعات علمی و تلفیق آن با داستانی مذهبی و همراهی آن با یک درام خانوادگی! برای همه نوع مخاطب و سلیقه حرفی برای گفتن داشته باشد. از همین رو، برای درک کامل فیلم لازم است تا حداقل آن را از دو بعد علمی و مذهبی مورد نقد و بررسی قرار دهیم.
Interstellar روایتگر درگیری مرگبار انسان تکنولوژی زده با طبیعت وحشی و سرکشی است که قصد دارد تمامی زحمات هزاران ساله بشریت (تمدن) و خود او را یکجا در زیر خروارها خاک مدفون نماید!
در سکانس ابتدایی فیلم، دوربین به شکلی زیرکانه تصویری از ماکت خاک گرفته فضاپیمای آتلانتیس را درون کتابخانه‌ای به تصویر می‌کشد. درواقع این سکانس اشاره‌ای هوشمندانه به نابودی تکنولوژی (به‌طور خاص تکنولوژی فضایی) در زمان وقوع فیلم دارد و از همان ابتدا، مخاطب را برای آنچه قرار است در ادامه با آن مواجه شود، آماده می‌کند.

با توجه به این نکته که فضاپیمای آتلانتیس در سال ۲۰۱۱ آخرین مأموریت خود را به پایان رساند و پس از آن بازنشسته شد، می‌توان حدس زد که داستان فیلم فاصله زمانی چندانی با عصری که ما در آن زندگی می‌کنیم، ندارد و به همین دلیل است که خاطره آن (ماکت فضاپیما) هنوز پابرجاست.
از دیگر مشخصات شاخص این دوران، می‌توان به نابودی اکثر محصولات کشاورزی در اثر تکثیر آفتی ناشناخته به‌عنوان "زنگار گیاهی" اشاره کرد که به سبب گسترش آن، به‌جز گندم، بامیه و ذرت، دیگر هیچ محصولی روی خاک زمین قابل‌کشت نیستند!
البته این در حالی است که ابتدا گندم و سپس بامیه در یک بازه زمانی 7 ساله از بین رفته‌اند و تنها غذای موجود برای تغذیه، ذرت است! که آن‌هم در معرض آلودگی به آفت قرارگرفته و خطر کمبود غذا و بروز فاجعه انسانی هرلحظه جامعه بشری را تهدید می‌کند. از طرف دیگر، فرسایش خاک و عدم وجود پوشش گیاهی هم باعث شکل‌گیری طوفان‌های شن شدید شده و زندگی مردم را در معرض تهدید قرار داده و آن را به دوران بدوی (نبود تکنولوژی) بازگردانده است. اتفاقی شبیه به طوفان شنی که در سال 1930 در آمریکا رخ داد و کشاورزی این کشور را با چالشی جدی مواجه ساخت.
در چنین شرایطی، نولان به‌عنوان نمونه‌ای از اعضای جامعه بشری بحران‌زده، به سراغ کشاورزی ساکن اوکلاهاما می‌رود و زندگی او و خانواده‌اش را زیر ذره‌بین قرار می‌دهد.

کوپر (Cooper) شخصیت اصلی فیلم که او را در کسوت یک مزرعه‌دار موفق می‌بینیم، درواقع نماینده نسلی سوخته است که علی رقم استعداد و توانمندی بالا، به‌اجبار تن به این کار داده و در اعماق وجودش رضایت چندانی به انجام آن ندارد.
او که در پرونده کاری سابق خود، خلبانی سفینه‌های آزمایشی ناسا را دارد، حالا مجبور شده برای تأمین زندگی دختر، پسر و پدر همسر سابقش، رو به مزرعه‌داری آورده و رویای سفر به فضا و خروج از جو زمین را برای همیشه فراموش کند و این موضوع دقیقاً همان چالشی است که نولان سعی دارد در طول فیلم به آن دامن بزند.
فیلم در همان سکانس‌های ابتدایی، اطلاعات پراکنده‌ای در مورد شرایط حاکم بر فضای موجود را به بیننده ارائه می‌دهد که با جمع‌بندی آن‌ها در کنار یکدیگر، می‌توان به درک بهتر و دقیق‌تری از اوضاع رسید و حقایقی را مورد تحلیل و بررسی قرار داد. طبق اطلاعات موجود، در این دوران تکنولوژی به‌طور کامل از بین رفته و تنها آثار محدود بجا مانده از آن نیز در خدمت امور بدوی مانند مزرعه‌داری و کشاورزی قرارگرفته است.
به دلایل نامعلومی، ارتش‌ها در سراسر دنیا منحل شده‌اند و دیگر از طرف دولت‌ها بودجه‌ای برای آن‌ها در نظر گرفته نمی‌شود (ظاهراً بحران غذایی فکر جنگ را در بین ملت‌ها از بین برده است!). با توجه به کدهایی که در فیلم ارائه می‌شوند، می‌توان حدس زد که این بحران، جهانی و همه‌گیر است. اشاره به نابودی سیب‌زمینی در ایرلند و یا تعطیلی نیروی هوایی هند، تأییدی بر همین مسئله است.

طبق تجهیزاتی که در فیلم نمایش داده‌شده‌اند، زمان روایت داستان فاصله چندانی با عصر حاضر ندارد. این موضوع با بررسی پهپاد تجسسی هند و شباهت آن با پهپادهای امروزی به‌سادگی قابل مشاهده است. این در حالی است که طبق داستان فیلم، تنها 10 سال از انحلال ارتش هند و ناسا می‌گذرد و در این صورت می‌توان زمان احتمالی فیلم را در سال‌های 2020 تا 2025 تخمین زد.
عناوین کتاب‌های موجود در کتابخانه مورف (Murph) دختر 10 ساله کوپر هم می‌توانند تأییدی بر این موضوع باشند. اکثر این کتاب‌ها، آثاری نسبتاً جدید هستند و از تاریخ انتشار برخی از آن‌ها زمان زیادی نگذشته است. به نظر می‌رسد که نولان قصد داشته تا با قرار دادن این کدها در فیلم، به بیننده این‌طور القاء کند که این سرنوشت ممکن است در آینده‌ای نه‌چندان دور گریبان گیر بشر امروزی هم بشود.
نولان برای روایت داستان خود، آن را در دو بخش کلی روایت می‌کند که هرکدام از آن‌ها حاوی نکات کلیدی بسیار مهمی هستند. بخش اول، شامل زندگی کوپر روی زمین و بخش دوم آن روایتگر سفر او به فضا است.
زندگی روی زمین
علاوه بر مشکلات تغذیه‌ای و بحران طوفان‌های شن مدفون کننده، تغییرات فرهنگی بنیادینی هم در اصول تربیتی انسان‌های نسل جدید دیده می‌شوند که دست‌کمی از طوفان شن ندارند. در این زمان، در مدرسه ابتدایی محل تحصیل مورف، به دانش آموزان گفته می‌شود که پروژه سفر به ماه آمریکا که در سال 1969 به وقوع پیوست و تا سال‌ها به‌عنوان یکی از افتخارات ملی این کشور به شمار می‌رفت، تنها پروپاگاندایی تبلیغاتی برای درگیر کردن شوروی در یک بحران مالی بوده و اصل این موضوع به هیچ‌وجه صحت تاریخی ندارد!
درواقع وجود چنین سکانسی در این فیلم، واکنشی اعتراضی از طرف نولان به خدشه‌دار کردن باورهای افتخارآمیز دوران کودکی وی از طرف برخی سیاستمداران آمریکایی است. مسلماً برای نولان که تنها یک سال پس از پروژه سفر به ماه آمریکا، چشم به جهان گشوده، بسیار تلخ و باورناپذیر است که بخواهد ماهیت این پروژه را دروغ و صرفاً نوعی جنگ تبلیغاتی علیه روسیه بداند.

نکته بعدی، اتفاق عجیبی است که دست بر قضا در خانه کوپر و اتاق مورف رخ می‌دهد. یک گرانش عجیب و مرموز که نهایتاً در اثر یک اتفاق ساده توسط کوپر کشف شده و در ادامه او را به مخفی‌ترین محل دنیا! راهنمایی می‌کند.
پیش از ادامه این بحث، لازم است تا در مورد جایگاه اتفاق در این فیلم، کمی بیشتر صحبت کنیم. یکی از بحث‌های کلیدی مطرح‌شده در فیلم، تأکید شدید نولان به مبحث اتفاق و نقش آن در به وجود آمدن پدیده‌های مهم در زندگی بشر است! نولان برای این منظور از قانونی به نام مورفی سخن می‌گوید که اتفاقاً این قانون منشأ نام‌گذاری دختر نابغه وی نیز هست و نقشی اساسی در روند پیشرفت فیلم دارد.
حال ببینیم که قانون مورفی چیست:
قانون مورفی یک اصطلاح عامیانه رایج در فرهنگ غربی است که می‌گوید: "اگر قرار باشد چیزی خراب شود، می‌شود."
این جمله از ادوارد مورفی (Edward A. Murphy)، مهندس نیروی هوایی و محقق "تئوری هرج‌ومرج" آمریکایی است.
طبق این قانون، همیشه همه چیزها در بدترین و نامناسب‌ترین زمان به خطا می‌روند و کارها را لنگ می‌گذارند. معمولاً هنگامی که شخصی همواره بدشانسی می‌آورد، او را مشمول قانون مورفی می‌دانند.

دیدگاه‌های مختلفی درباره منشأ دقیق قانون مورفی و جزئیات تشکیل اولیه آن وجود دارند که باعث نزاع‌های طولانی نیز شده‌اند.
کامل‌ترین بحثی که تمام نظرات را موردبررسی قرارداد، کتاب تاریخچه‌ای از قانون مورفی (A History of Murphy's Law) از نیک اسپارک (Nick T. Spark) است که مقاله چهار قسمتی‌اش را در مورد "تاریخچه تحقیق بدون احتمال" مستند و کامل می‌کند. از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ پروژه‌ای به نام MX۹۸۱ در منطقه مورک (که بعداً به پایگاه نیروی هوایی ادوارد نام‌گذاری شد.) برای آزمایش تحمل نیروی گرانش انسان هنگام کاهش سریع سرعت انجام شد. این آزمایش روی یک واگن که موشکی برای سرعت گرفتن و چندین ترمز هیدرولیک برای ایستادن روی آن سوار شده بود، انجام می‌شد.
در ابتدا برای انجام آزمایش، آدمک‌هایی که در بررسی تصادفات استفاده می‌شوند را به صندلی واگن می‌بستند، اما در آزمایش‌های بعدی توسط دکتر جان پاول (John Powell) که در آن زمان سروان نیروی هوایی بود، انجام شد. در حین این آزمایش‌ها، درباره میزان دقت ابزار استفاده شده برای اندازه‌گیری نیروی وارد شده به سروان پاول، سؤالاتی مطرح شد.
در این زمان، مورفی استفاده از کشش‌ سنج الکترونیکی را که به جایگاه سروان پاول بسته می‌شد، پیشنهاد کرد. مورفی به این نوع تحقیق علاقه‌مند بود و قبلاً تحقیق مشابهی برای اندازه‌گیری نیروهای دستگاه‌های سانترفیوژ پرسرعت انجام داده بود.
دستیار مورفی، اتصالات جایگاه را متصل کرد و آزمایش با یک شامپانزه انجام شد. اما حسگرهای بسته شده همه صفر را نشان می‌دادند و معلوم شد که دستیار مورفی، حسگرها را اشتباه وصل کرده بوده. در این زمان بود که مورفی این جمله را استفاده کرد و با اینکه پیشنهاد شد که آزمایش دوباره با اتصالات صحیح انجام شود، او از گروه خارج شد.

در مصاحبه نیک اسپارک با جرج نیکُلس (مهندس دیگری که در آن گروه حضور داشت) نیکلس توضیح داد که مورفی دستیارش را مقصر این شکست شناخته و گفته: "اگر این مرد راهی برای اشتباه کردن داشته باشد، بی‌شک اشتباه می‌کند."
نظر نیکلس این است که این قانون در محاوره‌های افراد گروه به این صورت خلاصه شد که: "اگر بتواند بشود، می‌شود."
و برای تمسخر مورفی که از نظر نیکلس با خودخواهی گروه را ترک کرد، این‌گونه نام‌گذاری شد. دیدگاه دیگری این قانون را به دکتر پاول، نسبت می‌دهند. وی این قانون را در یک گفتگوی مطبوعاتی کمی پس از شکست آزمایش استفاده کرده ‌است. دیگران، از جمله تنها فرزند بازمانده مورفی، دیدگاه نیکلس را رد می‌کنند و ادعا دارند که استفاده این عبارت از ادوارد مورفی آغاز شده‌ است.
برخی از این قوانین به شرح زیر هستند:
قانون مورفی: لبخند بزن... فردا روز بدتری است...
قانون صف: اگر شما از یک صف به صف دیگری رفتید، سرعت صف قبلی بیشتر از صف فعلی خواهد شد.
قانون تلفن: اگر شما شماره‌ای را اشتباه گرفتید، آن شماره هیچ‌گاه اشغال نخواهد بود.
قانون بینی: بعد از اینکه دستتان حسابی گریسی شد، بینی شما شروع به خارش خواهد کرد.
قانون کارگاه: اگر چیزی از دستتان افتاد، قطعاً به پرت‌ترین گوشه ممکن خواهد خزید.
قانون دروغ‌گویی: اگر بهانه دروغی‌تان پیش رئیس برای دیر آمدن پنچر شدن ماشینتان باشد، روز بعد واقعاً به خاطر پنچر شدن ماشینتان، دیرتان خواهد شد.
قانون روبرو شدن: احتمال روبرو شدن با یک آشنا وقتی‌که با کسی هستید که مایل نیستید با او دیده شوید، افزایش می‌یابد.
قانون اثبات: وقتی می‌خواهید به کسی ثابت کنید که یک ماشین کار نمی‌کند، کار خواهد کرد.
قانون ترافیک: وقتی در ترافیک گیرکرده‌ای، لاینی که تو در آن هستی دیرتر راه می‌افتد.
قانون وسایل نقلیه: وسایل نقلیه اعم از اتوبوس، قطار، هواپیما و... همیشه دیرتر از موعد حرکت می‌کنند، مگر آنکه شما دیر برسید. در این صورت درست سر وقت رفته‌اند.
قانون اتوبوس: مدت زیادی منتظر اتوبوس می‌مانی و خبری نیست، پس سیگاری روشن می‌کنی. به محض روشن شدن سیگار، اتوبوس می‌رسد.
قانون کار: اگر به نظر می‌رسد که همه چیزها خوب پیش می‌روند، حتماً چیزی را از قلم انداخته‌ای.
قانون نتیجه: احتمال بد پیش رفتن کارها، نسبت مستقیم با اهمیت آن‌ها دارد.
قانون یادگیری: شما چیزی را یاد نمی‌گیرید، مگر بعد از اینکه امتحان آن را دادید.
قانون جستجو: هر وقت دنبال چیزی می‌گردید، همیشه در آخرین مکانی که جستجو می‌کنید، آن را می‌یابید.

قانون خرید: اهمیتی ندارد که چقدر دنبال جنسی بگردید، به محض اینکه آن را خریدید آن را در مغازه دیگری ارزان‌تر خواهید یافت.
قانون چیزهای خوب: هر چیز خوب در زندگی، یا غیرقانونی است یا غیراخلاقی یا چاق‌کننده.
قانون ضایع شدن: احتمال آنکه کاری را که انجام می‌دهید دیگران ببینند، نسبت مستقیم دارد با میزان احمقانه بودن آن کار.
قانون پمپ‌بنزین: هنگام ورود به پمپ‌بنزین، جایگاهی را که انتخاب می‌کنید کندتر و طولانی‌تر از جایگاه‌های دیگر خواهد بود.
قانون لکه: زمانی که می‌خواهید لکه روی شیشه پنجره را پاک کنید، لکه در سمت دیگر شیشه خواهد بود.
قانون دسترسی: هرگاه چیزی را دور بیندازید، به محض آنکه دیگر به آن دسترسی نداشته باشید، به آن نیاز پیدا خواهید کرد.
قانون صبحانه: همیشه نان از طرفی که به آن کره مالیده‌اید، روی زمین می‌افتد.
قانون تعمیر: زمانی که دستگاه معیوب خود را نزد تعمیرکار می‌برید، کاملاً درست و بی‌عیب کار خواهد کرد.
قانون اجتناب: اگر به هر دلیل در جایی قانون مورفی عمل نکند، قرار است اتفاق خیلی بدتر و بزرگ‌تری بیفتد.

اما دیدگاه نولان نسبت به قانون مورفی در این فیلم، به‌گونه‌ای دیگر است. او معتقد است که بروز قانون مورفی زمینه‌ای برای پیدایش یک رویداد خوب و مفید است. مثلاً پنچر شدن لاستیک ماشین کوپر، باعث می‌شود تا او موفق به شکار پهپاد تجسسی هند شود! یا بازماندن بی‌موقع پنجره اتاق مورف در زمان طوفان، باعث می‌شود که کوپر مکان سری ناسا را کشف کند! بدین شکل که در یکی از روزها که طوفان شدیدی رخ‌داده بود، پنجره اتاق مورف باز می‌ماند و ورود گردوغبار به درون اتاق باعث می‌شود تا کوپر متوجه وجود نیروی نامرئی درون اتاق شود. نیرویی که مورف آن را روح درون اتاق می‌نامد و معتقد است که این روح قصد برقراری ارتباط با وی را دارد. اما با بررسی بیشتر، کوپر درمی‌یابد که روح اتاق، درواقع نوعی گرانش است که طی فرایندی عجیب، مختصات جغرافیایی پایگاه مخفی ناسا را به‌وسیله کدهای باینری (هر عدد به‌وسیله دو رقم ۰ و ۱ نشان داده می‌شود. این حالت نمایش اعداد را نمایش اعداد در مبنای دو نیز می‌نامند.) مشخص می‌کند.
این اتفاق، چنان کوپر را هیجان‌زده می‌کند که تصمیم می‌گیرد تا محل دقیق مختصات را یافته و از راز آن باخبر شود. بدین ترتیب، کوپر برای یافتن آن مکان راهی سفری می‌شود که ازقضا مورف کنجکاو هم او را همراهی می‌کند.

در ادامه، این مختصات کوپر را هدفمندانه به سمت پایگاه مخفی ناسا هدایت می‌کند و وی در آنجا درمی‌یابد که علی رقم خبرهای منتشر شده مبنی بر تعطیلی ناسا، این سازمان مخفیانه مشغول فعالیت است و قصد دارد تا برای نجات بشریت از وضعیت موجود اقدامی اساسی نماید! آن‌ها برای نجات بشریت دو راهکار کلی را در نظر دارند:
1- غلبه بر نیروی گرانش زمین و انتقال همه انسان‌ها به‌وسیله سفینه‌ای ویژه به سیاره‌ای قابل سکونت که به نقشه A معروف است.
2- انتقال 5000 تخم بارور فریز شده انسان به سیاره‌ای قابل زیست و احیای دوباره نسل بشر از این طریق که به نقشه B معروف است.
اما برای انجام هر یک از این دو نقشه، آن‌ها به خلبانی زبده نیاز دارند تا بتواند هدایت سفینه حامل را به عهده بگیرد و این خلبان کسی نیست جز کوپر عاشق پرواز، که دست بر قضا قانون مورفی او را به این نقطه هدایت کرده است!! (توجه داشته باشید که در این فیلم قانون مورفی معکوس عمل می‌کند).
داستان از این نقطه به بعد، مخاطب خود را آماج حملات اطلاعاتی در مورد فضا و قوانین فیزیک قرار می‌دهد تا او را برای پذیرش بخش دوم داستان، یعنی سفر کوپر به فضا آماده کند.
طبق اطلاعات ارائه شده در فیلم، از حدود 50 سال پیش ناهنجاری‌های گرانشی عجیبی توسط ماهواره‌های زمینی شناسایی شدند که در بین آن‌ها یکی که به سیاره زحل نزدیک‌تر بود، اهمیت بیشتری پیدا کرد.

علت این اهمیت، وجود کرم‌چاله‌ای (کرم‌چاله‌ها ساختارهای فضازمانی پل مانندی هستند که دو گستره جدا از یک فضا-زمان یا دو فضا-زمان جدا از هم را به یکدیگر پیوند می‌دهند. کرم‌چاله‌ها مسافت و زمان بایسته برای رسیدن از یک نقطه‌به‌نقطه دیگر را کوتاه و آسان می‌کنند.) مطرح می‌شود که از 48 سال پیش در فضا نمایان شده بود و این قابلیت را داشت تا بشر را به کهکشان دیگری منتقل کند!
دانشمندان معتقد بودند که این کرم‌چاله توسط موجوداتی که اصطلاحاً "آن‌ها" یا "مراقبان بشر" خطاب می‌شوند، برای هدفی خاص در فضا قرار داده‌شده‌اند. به‌وسیله این کرم‌چاله، دانشمندان می‌توانستند 12 سیاره‌ای که ظاهراً نسبت به بقیه شرایط بهتری برای سکونت بشر داشتند را موردبررسی قرار دهند. به همین منظور، آن‌ها حدود 10 سال پیش 12 کاوشگر (فضانورد) را در قالب مأموریتی با اسم رمز ایلعازر (نام فردی است که ماجرای زنده کردن او توسط مسیح در انجیل آمده است. در این داستان، ایلعازر چهار روز پس از مرگش توسط عیسی (ع) به زندگی بازمی‌گردد.) به این سیاره‌ها فرستادند تا آن‌ها پس از بررسی شرایط، اطلاعات را به زمین مخابره کنند.
اما این اطلاعات هرگز به زمین مخابره نشدند و حالا ناسا قصد دارد تا با اعزام تیم جدیدی (که قرار است کوپر هدایت سفینه آن‌ها را عهده‌دار باشد) به این کهکشان، ضمن کسب اطلاع از سرنوشت 12 فرستاده خود، اطلاعات جمع آوری شده توسط آن‌ها را نیز برای ناسا ارسال نماید. البته در این بین، ناسا به‌منظور جلوگیری از هرگونه اتفاق پیش‌بینی‌نشده، تخم‌های بارور فریز شده را نیز با آن‌ها همراه می‌کند تا در صورت طولانی شدن مأموریت، یا بحرانی شدن ناگهانی اوضاع زمین، تیم اعزامی با ایجاد کلونی جدید در یکی از این سیاره‌ها، نسل بشر را از انقراض حتمی نجات دهند (نقشه B).
علی‌رغم مخالفت‌های مورف با سفر کوپر و تذکر وی به این نکته که پیام روح درون اتاق صراحتاً او را از رفتن به این سفر منع کرده (این پیام از طریق کشف رمز کدهای مورس و بر اساس ترتیب کتاب‌هایی که از قفسه کتابخانه به بیرون پرتاب می‌شدند، به دست آمد) کوپر تصمیم می‌گیرد تا برای نجات بشریت و به‌طور ویژه خانواده خود، عازم سفر بین ستاره‌ای شود.
ازاینجا به بعد، فیلم وارد بخش دوم داستان خود می‌شود...
سرانجام گروه چهارنفری کاوشگران، با ناوبری کوپر زمین را ترک می‌کنند و پس از یک خواب مصنوعی دوساله، سرانجام به پایگاه فضایی مستقر در نزدیکی زحل می‌رسند و ازآنجا به سمت کرم‌چاله حرکت می‌کنند.
آن‌ها پس از بررسی و محاسبات دقیق، وارد کرم‌چاله شده و از طریق آن پا به کهکشان جدید که 12 سیاره موردنظر در آنجا قرار دارند، می‌شوند. اما ورود به سیاره‌های موردنظر، چندان ساده به نظر نمی‌رسد. وجود یک سیاه‌چاله عظیم به نام گارگانتو، بزرگ‌ترین چالشی است که گروه با آن روبرو هستند، زیرا گرانش فوق‌العاده زیاد آن باعث کند شدن زمان نسبت به زمین می‌شود، به شکلی که هر ساعت روی سیاره نزدیک به گارگانتو معادل 7 سال روی زمین سپری می‌شود!

پیش از ادامه بحث، بهتر است کمی در مورد صحت این موضوع که آیا واقعاً چنین اختلاف‌زمانی بین سفر در فضا و زمین وجود دارد، تحقیق و بررسی کنیم:
معماي دوقلوهاي آلبرت اينشتين
دو برادر دوقلو كه يكي فضانورد است و ديگري يك شغل عادي دارد را در نظر بگيريد. پس از گذشت ساليان متمادي، زماني كه هر دو به خانه برمی‌گردند، در كمال تعجب، برادر فضانورد جوان‌تر از ديگري به نظر می‌رسد. هرچند ممكن است این موضوع کمی عجيب به نظر برسد، اما طبق نظريه نسبيت اينشتين، این فرایند كاملاً درست و امکان‌پذیر است. تئوري نسبيت به ما می‌گوید كه با سریع‌تر شدن سرعت حركت در فضا، سرعت پيشروي زمان كندتر می‌شود. بنابراين به نظر می‌رسد که سفر به فضا، باعث جوان ماندن افراد می‌شود.
اما در این بین، نظرات مخالفی هم با این تئوری وجود دارند. به‌تازگی برخي از محققان به نتايجي مغاير با نظريه فوق دست يافتند و معتقدند که سفر به فضا، تأثيري كاملاً برعكس دارد و حتي ممكن است انسان را به پيري زودرس دچار كند.
فرانك كوچينوتا از دانشمندان برجسته ناسا، در زمینه تشعشعات در مركز فضايي جانسون، دراین‌باره می‌گوید:
"مشكل نظريه اينشتين اين است كه ما نمی‌توانیم تشعشعات فضايي و روند طبيعي گذر عمر را در علم بيولوژي بگنجانيم. حركت در فضا، امكان نفوذ اشعه به داخل کروموزوم‌های شخص را ايجاد می‌کند. اين عمل ممكن است به تلومرها (سرپوش مولكولي كوچكي در انتهاي DNA) آسيب برساند. با بازگشت به زمين، فقدان تلومرها ارتباط مستقيم با سالخوردگي پيدا می‌کند."
تاکنون تأثير ایستگاه‌های فضايي و شاتل‌ها بر فضانوردان، البته در صورت وجود، بسيار اندك بوده است. اين فضانوردان دائماً درون ميدان مغناطيسي محافظ زمين (كه باعث انحراف اشعه‌ها می‌شود) در گردش‌اند.

در ادامه، گروه وارد اولین سیاره از 12 سیاره محتمل برای زندگی که به نام "میلر" مشهور شده، می‌شوند و در سطح آن فرود می‌آیند. سیاره‌ای مملو از آب که در آن موج‌هایی چند صد متری تشکیل‌شده و به‌هیچ‌وجه برای زندگی بشر مناسب نیست.

در طی اکتشاف در سیاره میلر، ناگهان افراد گروه دچار حادثه شده و مجبور می‌شوند تا برای مدتی نزدیک به 3 ساعت و اندی در آنجا باقی بمانند و این موضوع یعنی گذر 23 سال در روی زمین!
در این زمان، مورف از دختربچه‌ای کنجکاو و لجوج به دانشمندی بالغ تبدیل‌شده و در کنار پروفسور برند (Brand)، در حال تحقیق روی پروژه A (امکان انتقال انسان‌ها به فضا) است. آن‌ها در طول این سال‌ها، مدام پیام‌هایی را برای سفینه کاوشگر ایلعازر می‌فرستادند و آن‌ها را در جریان اوضاع خود و مردم زمین قرار می‌دادند. درحالی‌که در طول این 23 سال هیچ پیغامی از سفینه دریافت نکرده بودند.
مرور پیام‌های 23 ساله خانواده کوپر و عکس‌العمل او در مواجهه ناگهانی با هجمه‌ای از رویدادهای تلخ و شیرین این سال‌ها، به‌صورت دنباله‌دار و پشت سر هم، یکی از زیباترین صحنه‌های فیلم به شمار می‌رود و می‌توان آن را نقطه عطفی در تلفیق این ژانر با ژانر فیلم‌های درام دانست.

افراد گروه، تحقیق درباره دومین سیاره محتمل برای زندگی موسوم به سیاره "مان" را آغاز می‌کنند. آن‌ها در این سیاره موفق می‌شوند تا دکتر مان را از خواب مصنوعی 10 ساله خود بیدار کرده (پروژه ایلعازر) و از او در مورد موقعیت سیاره‌اش سؤال کنند.
مان سیاره خودش را مکانی مناسب و قابل سکونت معرفی می‌کند و به اعضای گروه، این نوید را می‌دهد که همه شرایط برای انتقال انسان‌ها به این سیاره مهیا است. درحالی‌که در ادامه مشخص می‌شود که او همانند پروفسور برند، دروغ‌گویی بزرگ است (او هم مانند برند از همان ابتدا خبر داشت که پروژه A دروغ و کاملاً شکست‌خورده است) و تمام هدف او در طول این سال‌ها نجات جان خود و ایجاد کلونی انسانی درون یک سیاره جدید است (نقشه B). اما در انتها پس از یک کشمکش طولانی نقشه او شکست‌خورده و کشته می‌شود.

پس از این جریان، افراد گروه به علت کمی سوخت موجود، مجبور به اتخاذ تصمیم بسیار سختی می‌شوند. آن‌ها درنهایت تصمیم می‌گیرند تا برای نجات جان بشریت از خودگذشتگی کرده و بجای بازگشت به زمین، به سومین سیاره محتمل برای زندگی که به نام "ادموندز" معروف شده، بروند. درحالی‌که به نظر می‌رسید گروه در انجام این مأموریت، انسجام قبلی خود را همچنان حفظ خواهد کرد، در میانه راه کوپر با از خود گذشتگی مثال زدنی، خود را به درون سیاه‌چاله پرتاب می‌کند تا با این کار از هدر رفت بیشتر سوخت جلوگیری کند و بدین‌وسیله امکان فرود آملیا (Amelia) روی سیاره ادموندز و کلونی سازی را فراهم آورد.
کوپر ناامیدانه وارد سیاه‌چاله می‌شود، اما برخلاف تصور، درمی‌یابد که سیاه‌چاله هم درواقع یک سازه پنج بعدی غول‌آسا و فوق پیشرفته است که عده‌ای (مراقبان بشریت!) آن را به منظوری خاص در فضا ایجاد کرده‌اند!

او خود را در فضایی بسیار عجیب و پیچیده متوجه می‌شود که در آن تمامی سال‌های زندگی دخترش در کنار هم مانند جورچینی قرار داده‌شده است. کوپر درمی‌یابد که درواقع او به این مکان فراخوان شده تا بتواند از این طریق با دخترش ارتباط برقرار کرده و با کمک اطلاعاتی که موجودات بعد پنجم در اختیارش قرار می‌دهند! بشریت را نجات دهد. همچنین کوپر درمی‌یابد که روح کتابخانه دخترش و عامل پدید آمدن گرانش درون اتاق درواقع خود او بوده که سعی داشته که خودش را به این مأموریت فراخوان کند! و در ادامه مانع سفر خود شود!!
پس از این ابر آگاهی! کوپر از طریق کدگذاری (کد مورس) روی ساعت مچی درون اتاق، مورف را از چگونگی غلبه بر جاذبه آگاه می‌کند و بدین ترتیب زمینه نجات بشریت را فراهم می‌آورد.
در این بخش، کوپر صحبت‌هایی در مورد موجوداتی که عامل شکل‌گیری این وقایع شده‌اند، می‌کند که جالب و قابل تأمل هستند:
تارس: کوپر. کوپر. جواب بده، کوپر.
کوپر: تارس؟
تارس: به گوشم.
کوپر: تو سالم موندي؟
تارس: يه جايي تو بعد پنجم اونا... اونا نجاتمون دادن.
کوپر: "اونا" کدوم خري هستن؟ و چرا مي خوان کمکمون کنن؟
تارس: نميدونم. اما اونا اين فضاي سه بعدي رو داخل فضاي پنج بعدي‌شون ساختن تا به تو اجازه بدن درکش کني.
کوپر: خب، فايده‌اي نداره.
تارس: چرا، داره. در اينجا تو زمان رو به عنوان يه بعد فيزيکي ديدي. تو متوجه شدي که مي‌توني
يه نيرو رو در طول فضازمان به کار بگيري.
کوپر: گرانش، که پيغامي بفرستيم؟
تارس: درسته... گرانش. مي تونه از بعدها عبور کنه، از جمله زمان.
کوپر: اطلاعات کوانتوم رو به دست آوردي؟
تارس: بله. دارم اونو در همه‌ طول‌موج‌ها ارسال می‌کنم. اما هيچي ازاینجا بيرون نميره، کوپر.
کوپر: من مي تونم اين کار رو بکنم. مي تونم.
تارس: اما دادن چنين اطلاعات پيچيده‌اي به يه بچه...
کوپر: نه هر بچه‌اي.
تارس: حتي اگه اينجا مخابره‌اش کني، اون تا سال‌ها به مفهومش پي نمي‌بره.
کوپر: مي‌دونم، تارس. ولي بايد يه راه ‌حلي پيدا کنيم وگر نه مردم زمين مي‌ميرن. فکر کن.
تارس: اونا ما رو به اينجا نياوردن که گذشته رو عوض کنيم.
کوپر: نه، اونا اصلاً ما رو به اينجا نياوردن، خودمون اين کارو کرديم! هنوز نفهميدي، تارس؟ من خودم رو به اينجا آوردم! ما اينجاييم تا با يه دنياي سه‌بعدی ارتباط برقرار کنيم. ما پل ارتباطي هستيم! فکر کردم اونا من رو انتخاب کردن، اما اونا منو انتخاب نکردن، دخترم رو انتخاب کردن.
تارس: براي چه‌کاری، کوپر؟
کوپر: تا دنيا رو نجات بده.

پس از کدگذاری ساعت مورف، ناگهان مکعب ایجادشده (فضای سه‌بعدی اتاق مورف) توسط دیگران (مراقبان بشریت!) از بین رفته و کوپر در فضا رها می‌شود. در سکانس بعدی، کوپر درون بیمارستان یک پایگاه فضایی نمایش داده می‌شود.
پزشک به کوپر 120 ساله! توضیح می‌دهد که بسیار خوش‌شانس بوده که سفینه‌های جستجوگر، موفق به یافتن او شده‌اند. او همچنین اعلام می‌کند که مورف در حال آمدن به آنجاست، اما به علت کهولت سن مجبور شده‌اند تا او را در حالت خواب انجمادی به پایگاه منتقل کنند.
کوپر سرانجام پس از سال‌ها با دخترش که حالا در سن کهن‌سالی به سر می‌برد، ملاقات می‌کند و مورف به او می‌گوید که متوجه شده که روح اتاق مطالعه او درواقع همان کوپر بوده و او بوده که همه این کارها را انجام داده است.
مورف از کوپر می‌خواهد که آنجا را ترک کرده و به سیاره‌ای که آملیا برند روی آن فرود آمده برود و در ساخت پایگاه و کلون سازی نسل جدید بشر به وی کمک نماید! ظاهراً در انتها هر دو نقشه A و B تحقق پیداکرده‌اند...
حال که با داستان فیلم و نکات علمی آن تا حدودی آشنا شدید، لازم است تا کمی هم در مورد مفاهیم موجود در لایه زیرین آن صحبت کنیم.
به‌طورکلی، جدا از مفاهیم علمی موجود در فیلم، می‌توان به داستان آن از زاویه متفاوتی هم نگاه کرد. بیایید یک‌بار دیگر بخش‌هایی از داستان را باهم مرور کنیم:
1 - طبق روایت فیلم، کوپر در یکی از پروازهای خود دچار حادثه شده و با هواپیما (سفینه) سقوط می‌کند.
2 - پروفسور برند به کوپر توضیح می‌دهد که نام مأموریت آن‌ها ایلعازر است که کنایه‌ای به معجزه حضرت مسیح در زنده کردن فردی به همین نام دارد.
3 - دانشمندان موفق شده‌اند 12 سیاره که احتمال ادامه حیات بشر روی آن‌ها بیشتر است، پیدا کنند و برای یافتن حقیقت، 12 فضانورد پیشرو را به آنجا اعزام کرده‌اند.
4 - برند برای کوپر از دو نقشه A و B صحبت می‌کند که طبق نقشه B قرار است با بردن نطفه‌های منجمد شده در سیاره‌ای جدید و قابل سکونت کلونی تشکیل شود.

5 - پس از شروع سفر کوپر و همراهانش، ارتباط تصویری آن‌ها به‌صورت یک‌طرفه درآمده ( به‌جز یک مورد که در آن کوپر برای فرزندانش پیغام فرستاد) و فقط افراد روی زمین قادر به فرستادن پیام برای افراد سفینه هستند و به‌طور خاص اعضای خانواده کوپر و پروفسور برند این کار را انجام می‌دهند!
6 - اعضای گروه کاوش، اندکی پس از آغاز سفر به خواب مصنوعی (انجمادی) رفته و پس‌ازآن وارد سفینه استقامت می‌شوند.

7 - مدت‌زمان سپری‌شده برای افراد روی زمین، به‌سرعت در حال تغییر است. حال‌آنکه برای ساکنان سفینه، این زمان ثابت و یکنواخت است (به‌غیراز یک مورد که دکتر رامیلی کهولت سن پیدا می‌کند و علت آن سهل‌انگاری خود او در رعایت کردن اصول اولیه معرفی می‌شود.)

8 - در انتهای مسیر، کوپر متوجه می‌شود که می‌تواند تمام خاطراتش را یکجا و در قالب یک فضای چندبعدی مشاهده کند.
9 - کوپر پس از نجات از فضا، به سفینه‌ای که محل سکونت جدید انسان‌ها محسوب می‌شود، منتقل‌شده و در آنجا در مکانی که بر اساس محل زندگی‌اش روی زمین شبیه‌سازی‌شده، ساکن می‌شود.

حال بیایید این اطلاعات را به گونه دیگری تفسیر کرده و با کنار هم قرار دادن آن‌ها پرده از راز اصلی فیلم برداریم:
1 - کوپر پس از سقوط هواپیما، در ابتدای فیلم یا کشته‌شده یا در کما (مرگ مغزی) قرار دارد. با این حساب، کل صحنه‌هایی که کوپر در ابتدای فیلم در آن‌ها حضور دارد، درواقع مروری بر خاطرات وی در حال کما یا مرگ هستند.
2 - شروع سفر فضایی کوپر همراه با نمایش صحنه خواب انجمادی، می‌تواند تعبیری از زمان اعلام مرگ مغزی به خانواده وی یا مراسم تدفین و یا خاک‌سپاری او باشد.
3 - علت ثابت ماندن سن کوپر و تغییر سن افراد روی زمین هم به همین دلیل است. کوپر در سنی که مرده (مرگ مغزی شده) باقی‌مانده، اما افراد زنده دچار تغییر سن می‌شوند.
4 - پروفسور برند درصدد است تا با استفاده از علم، در قالب پروژه‌ای به نام ایلعازر، مردگان (یا افراد مرگ مغزی شده) را به زندگی بازگرداند. او قول این اتفاق را به مورف داده تا پدرش را به زندگی بازگرداند. شعری از دیلن تامس ولزی که مدام پروفسور برند آن زمزمه می‌کند هم به نپذیرفتن مرگ و مواردی از این دست اشاره دارد.

"آن شب خوش (مرگ) را به سادگی نپذیر
پیری را نابود و در انتهای روز (زندگی) طغیان کن
طغیان کن علیه مرگ روشنایی
اگر چه خردمندان در نهایت تاریکی (مرگ) را حقیقت می دانند
زیرا که کلامشان به نبود روشنایی (زندگی) انجامیده
اما آن‌ها آن شب خوش (مرگ) را به سادگی نپذیرفتند"
شاید دختر برند و دیگر همراهان کوپر هم شرایطی مانند وی داشته باشند و همگی در بیمارستانی در کما باشند یا همراه با سقوط کوپر با او کشته شده باشند.
5 - ارواح می‌توانند صحبت‌های افراد زنده با آن‌ها را بشنود، اما امکان برقراری ارتباط را ندارند. به همین علت است که همه ارتباط‌ها در فیلم یک‌طرفه است (گویی زنده‌ها بالای سر بیمار مرگ مغزی یا سر قبر او نشسته‌اند!). نمایش این موضوع هم می‌تواند دلیلی بر مرگ یا به کما رفتن کوپر باشد (شاید همراهان وی نیز در چنین شرایطی قرار داشته باشند و از همین رو با وی هم‌سفر شده‌اند!)

6 - جایی که کوپر و مورف پیر با یکدیگر ملاقات می‌کنند، درواقع می‌تواند تعبیری از برزخ باشد (مکانی خارج از جو زمین!) که ازقضا شباهت زیادی به خانه وی نیز دارد (این موضوع با برخی تعابیر در مورد برزخ هم سازگاری دارد) وجود تابلویی که نام 16 نفر از پیشتازان فضا (12 فرستاده اصلی و 4 کاوشگر جدید) روی آن نوشته‌شده بود هم دلیلی بر این حرف است. در این زمان، مورف هم مرده و به همین دلیل هم می‌تواند با کوپر دیدار کند. گفتن این جمله که مورف برای رسیدن به این نقطه باید به خواب انجمادی برود، دلیل دیگری بر این ادعاست. از همین رو ممکن است که همه افراد حاضر در اتاق ملاقات هم همین وضعیت را داشته باشند.
7 - برند در سیاره‌ای قابل سکونت به همراه تخم‌های بارور انجماد یافته ساکن شده و قصد دارد تا کلونی جدیدی از انسان‌ها را به وجود آورد. این صحنه درواقع نمادی از آدم و هوا و فرزندان آینده آن‌ها را به تصویر می‌کشد. تصویری از شروعی دوباره برای بشریت.
8 - در مورد 12 فرستاده هم می‌توان تعابیر متفاوتی را برداشت نمود. ازجمله، اشاره به 12 سبت قوم یهود یا... (تعبیر این بخش را به عهده شما خواننده عزیز واگذار می‌کنم)

در یک جمع‌بندی کلی، شاید بتوان Interstellar نولان را فیلمی کنایه‌آمیز به مرگ و ماجراهای پس ‌از آن دانست که به شکلی کاملاً ماهرانه، روایت اصلی خود را در قالب داستانی علمی-تخیلی پنهان نموده است. اما این فیلم هم مانند همه فیلم‌هایی که سعی دارند پدیده مرگ را با استدلال‌های علمی-تخیلی تعبیر و تفسیر کنند، در ارائه مفهومی صحیح، منطقی و مستند ناکام مانده و در حد کنایه‌ای کودکانه از مفهومی عمیق باقی‌مانده است.

در میان این ایمیل، پاسکال یک بار ایمیلی از سوی اتحادیه ضد افترا در نیویورک که رابطه تنگاتنگی مقامات اسرائیلی دارد، دریافت می‌کند که در آن از شخص او برای اینکه یکی از هجده مدیر اجرایی صنعت هالیوود است که اهداف این اتحادیه را در نشریه‌های سینمایی ورایتی و هالیوود ریپورتر و همچنین «جوویش ژورنال» برجسته‌سازی کرده، تشکر شده است.

اتحادیه ضد افترا، یک سازمان غیردولتی بین‌المللی است که مرکز آن در شهر نیویورک قرار دارد و مهمترین سازمان حمایت از حقوق بشر در آمریکا قلمداد می‌شود، این سازمان مهم‌ترین وظایف خود را؛ مقابله با یهودستیزی و حمایت از حقوق مدنی شهروندان و هر نوع نژادپرستی و مقابله با هر نوع نفرت‌پراکنی» معرفی می‌کند.

در ایمیل دیگری که توسط سایت ویکی‌لیکس منتشر شده است، «پاسکال»، آگوست سال 2014 میلادی، به یک نشست صمیمانه که توسط محفل سیاسی «J-Street » برگزار شده بود، دعوت شد، در این ایمیل تأکید شده بود که «جرمی بن امی»، پایه‌گذار این محفل، به عنوان میهمان ویژه در این نشست حضور خواهد داشت.«پاسکال» به دلیل آنکه برای تعطیلات به ویتنام رفته بود، این‌ دعوت را رد کرد ولی در پاسخ متذکر شده بود: «من برای قدم‌های بعدی آماده‌ام و می‌خواهم بدانم که چگونه می‌توانم خودم را در این مسیر آموزش دهم. «J-Street » همواره خود را یک سازمان «طرفدار اسرائیل، طرفدار صلح» معرفی می‌کند.

بنا بر این گزارش، در ایمیل دیگری «دیوید لونر»، یکی از مدیران اجرایی برجسته هالیوود، خطاب به «پاسکال» می‌نویسد: جنگ با حزب‌الله اخیرا به اتمام رسیده و جامعه ما نسبت به آنچه که اسرائیل با آن در مبارزه بوده است، تا حد زیادی بی‌تفاوتی از خود نشان داده و حتی در برخی مواقع خود را به نادانی زده است. در پایان امیدوار بودم که اگر یک بحران دیگر رخ می داد ما ساکت نمی‌نشستیم. 7 سال از سفر ما می‌گذرد و متاسفانه ما اکنون در موقعیت بحرانی دیگری با حماس به سر می‌بریم.

«لونر» در ادامه از «پاسکال» می‌خواهد که «در طول جشنواره فیلم تورنتو از اسرائیل حمایت کنید» و پاسکار در پاسخ به این ایمیل که امضای همسر او نیز در پای آن به چشم می‌خورد می‌نویسد: روی هر دوی ما حساب کنید.

در ادامه این گزارش آمده است: همچنین در ایمیل دیگری، «پاسکال» و همسرش «برنارد وینتروپ» سپتامبر سال گذشته، برای حضور در میهمانی خصوصی سرکنسول اسرائیل در لس‌آنجلس،‌ دعوت می‌شوند.

در ایمیل دیگری، «مایکل لینتون»، یکی دیگر از مدیران اجرایی سونی، توسط «آرنون میلچان»، تهیه‌کننده جنجالی هالیوود که چندی پیش به جاسوسی برای رژیم صهیونیستی اعتراف کرده بود، به شرکت در یک ضیافت صمیمانه نهار با «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی دعوت می‌شود، ضیافتی نهاری که در خانه شخصی «میلچان» واقع در مالیبو برگزار شد.

در میان اسناد فاش شده از رابطه محکم هالیوود با دولت رژیم صهیونیستی، به موارد زیادی دیگری چون هشدار درباره «کن لوچ» به خاطر بایکوت فرهنگی اسرائیل و همچنین آثار ضد اسرائیلی او، رابطه صمیمانه با «ناتالی پورتمن» و «اسکارلت جوهانسن» از طریق ایمیل‌های پیاپی، سرمایه‌گذاری بر پروژه عظیم سینمایی در حمایت رژیم صهیونیستی و ... نیز اشاره شده است.

«بهای آزادی» نام فیلم سینمایی جدیدی به کارگردانی و نویسندگی «دیلان بانک»، فیلمساز آمریکایی است که هالیوود بار دیگر در آن روایت تاریخی چگونگی وقوع انقلاب اسلامی ایران را تحریف کرده است.

   محمدرضا پهلوی (شاه مخلوع) در حال برداشتن مقداری از خاک ایران در زمان فرار از کشور (صحنه‌ای از فیلم آمریکایی «بهای آزادی»)

در این فیلم که براساس کتاب خاطرات «دکتر مارک بنهوری»، دکتر دانپزشک دربار در دوران محمدرضا شاه ساخته شده است، حضور مردم ایران به عنوان حماسه‌سازان واقعه تاریخی انقلاب اسلامی کشورمان نادیده انگاشته شد و دلیل وقوع این انقلاب عدم توافق محمدرضا شاه با انگلیسی‌ها بر سر تمدید قرارداد سهم 50/50  در نفت ایران عنوان شده است!

«بنهوری» در مقدمه کتاب «بهای آزادی» می‌نویسد: کتاب من،«بهای آزادی»، براساس یک داستان واقعی است. من از سال 1976 تا 1979 پزشک شاه و خانواده او بودم و در این مدت شاهد وقوع انقلاب ایران بودم.

وی در ادامه ضمن تحریف تاریخ معاصر ایران و ارایه تحلیلی مضحک می‌نویسد: من در کتابم در جستجوی دلیل واقعی چرایی وقوع انقلاب ایران هستم. این همه به خاطر یک قرداد نفتی بود. از سال 1953 تا 1978 بریتانیا با شاه قرارداد سهم 50/50 از نفت ایران را امضاء کرد و زمانیکه پس از 25 سال مدت زمان این قرارداد به پایان رسید، بریتانیا بار دیگر خواستار تمدید این قرارداد شد و شاه ایران ضمن رد این درخواست سهم 70/30 به نفع ایران را پیشنهاد کرد ولی بریتانیا، شریکش آمریکا و همچنین کمپانی نفت هلندی آن را نپذیرفتند و «جیمی کارتر» را متقاعد کردند که بهتر است که ایران یک دولت اسلامی داشته باشد به همین خاطر زمانی‌که «آیت‌الله خمینی» در نجف عراق در تبعید بود، شروع کردند به تخریب شاه. آنها «آیت‌الله خمینی» را به پاریس منتقل کردند و انقلاب اسلامی را در ایران شروع کردند.

بنا بر این گزارش، «بنهوری» که خود یک یهودی است در بخش دیگری از کتاب خود به آنچه پیشینه 2500 ساله یهودیان ایران نامیده اشاره می‌کند و می‌افزاید: زمانی‌که «آیت‌الله خمینی» به قدرت رسید، 5 نفر از رهبران اصلی یهودیان در ایران به اتهام جاسوسی برای موساد دستگیر و در عرض یک ساعت به اعدام جلوی جوخه آتش محکوم شدند. همزمان سرویس جاسوسی اسرائیل همه یهودیان ایران را خارج از کشور منتقل کرد به جز چند هزار نفری که هنوز در ایران زندگی می‌کنند، پدر من هم یکی از آن 5 رهبر یهودیان بود که در این کتاب توضیح خواهم داد که چگونه توانستم او را از ایران فراری دهم.

 در فیلمی که براساس کتاب «مارک بنهوری» ساخته شده است، «نوید نگهبان»، بازیگر فیلم‌های «هوملند، سنگسار ثریا و تک تیرانداز آمریکایی در کنار بازیگران دیگری چون «پل سوروینو»(در نقش شاه ایران)، «سالی کرکلاند» و «مندی «برونو» ایفای نقش کرده‌اند.

این فیلم شب گذشته در جشنواره بین‌المللی فیلم هوبوکن ایالت نیوجرسی واقع در ایالات متحده آمریکا به نمایش درآمده است.

فیلم «بهای آزادی» بیش از آنکه به یک روایت تاریخی بماند همانند کلکسیونی از صحنه خشن آزار و اذیت به دست انسان‌های سادیسمی است، آنچنانکه در تیزر تبلیغاتی فیلم ضمن تصویر صحنه‌هایی واقعی از تظاهرات مردم کشورمان در خیابان‌های تهران و ورود امام خمینی به کشور ، صحنه‌هایی خشن از شکنجه و اعدام نشان داده شده و در ادامه نوشته می‌شود: «تولد تروریست اسلامی».

این اولین بار نیست که سینمای آمریکا دست به تحریف تاریخ انقلاب اسلامی کشورمان می‌زند، پیش از این نیز در ده‌ها فیلم از جمله «بدون دخترم هرگز»، «سنگسار ثریا»، «آرگو» و ... شاهد این اقدامات بوده‌ایم.

داستان فیلم از سال 1442 آغاز می شود. زمانی که امپراطوری عثمانی در اوج قدرت و شوکت خود قرار دارد و سلطان محمد دوم، پادشاه جوان آن قصد دارد تا با حمله و تصرف اروپا دامنه امپراطوری خود را گسترش دهد.
پیش از روایت ماجرای اصلی، شور با زیرکی تمام در قالب داستانی کوتاه، علت اصلی قدرت فوق العاده امپراطوری عثمانی را ذکر می کند. او استفاده ناجوانمردانه عثمانی ها از کودکان کشورهای تحت تسلط خود و تبدیل آن ها به سربازانی قاتل و خونخوار را عامل اصلی پیروزی های آن ها ذکر می کند.
حال پیش از ادامه دادن به داستان، لازم است تا کمی در مورد امپراطوری عثمانی و مرام حکومتی آن ها هم بدانیم:
امپراطوری عثمانی با نام رسمی دَوْلَتِ عَلِیّه عُثمَانِی، یک قدرت سیاسی و امپراطوری مسلمان بود که از سال ۱۲۹۹ تا ۱۹۲۲ میلادی (حدود ۶ قرن یا ششصد سال) در منطقه مدیترانه حکومت می‌کرد. این امپراطوری در اوج قدرت خود (قرن ۱۶ میلادی) مناطق آسیای کوچک، اکثر خاورمیانه، قسمت‌هایی از شمال آفریقا، قسمت جنوب‌شرقی اروپا تا قفقاز را شامل می‌شد. قلمرو رسمیِ حکومت عثمانی، در اوج قدرت، نزدیک به ۵٫۶ میلیون کیلومتر مربع می‌رسید.
دولت عثمانی، به ‌عنوان بزرگ‌ترین و پهناورترین دولت اسلامی، پس از فروپاشی خلافت عباسیان شناخته می‌شود. این دولت در سده‌های هفتم و هشتم هجری (سیزدهم و چهاردهم میلادی) در سرزمین آناتولی ظهور کرد. از سده چهاردهم، به رهبری بایزید اول (ایلدرم بایزید)، قلمرو آن در قاره اروپا گسترش چشمگیر یافت و در اوایل نیمه دوم سده پانزدهم، با فتح قسطنطنیه، به رهبری سلطان محمد دوم (فاتح)، در مقام تنها وارث امپراطوری روم شرقی (بیزانس) جای گرفت. بدین‌ سان، در پایان سده پانزدهم، دولت عثمانی به اوج اقتدار و شکوه خود دست یافت. اقتدار و شکوهی که بیش از یک سده دوام آورد.
در این دوران، عثمانی نه‌ تنها از نظر وسعت قلمرو و کثرت اتباع (دولت عثمانی شامل قلمروهای آناتولی، سوریه، فلسطین، عراق، ارمنستان در آسیا، و مصر و لیبی در آفریقا، و بلغارستان، یونان، صربستان، آلبانی، بوسنی و رومانی را در اروپا شامل می‌شد)، اقتدار نظامی و سیاسی، نظم و سامان اجتماعی و ثروت دولت و سعادت و رفاه ملت، اولین دولت اروپایی به ‌شمار می‌رفت، بلکه از نیمه سده شانزدهم میلادی خود را وارث رسمی خلافت اسلامی و رهبر جهان اسلام نیز می‌دانست.
در این زمان، عثمانی کشوری پهناور بود که قلمرو آن در اروپا تا نزدیکی شهر وین (پایتخت امپراطوری هابسبورگ) امتداد داشت. بخش عمده سرزمین‌های جنوب دریای مدیترانه و شبهه جزیره عربستان را در برمی گرفت، از شمال به رود دن و از شرق به مرزهای ایران محدود بود. از منظر اروپائیان غربی این دولت مهم‌ترین تجلی تمدن اسلامی به شمار می‌رفت و داد و ستد و تعارض‌های فرهنگی و سیاسی و نظامی با آن نقش اصلی در تکوین انگاره‌ای داشت که غربی ها از اسلام کسب کردند.
عثمانیان به عنوان جنگجویانی هولناک چه در دریا و چه در زمین شناخته شده اند. سربازان ورزیده سلطان، ینی چری ها (پیاده نظام ها) و سپاهی ها (سواره نظام) نام داشتند که تعدادشان حدود 000/30 نفر بود و پیروزی های زیادی از قبیل جنگ موهاج (موهاکس) بدست می آورند. در قرن شانزدهم میلادی، نیروی دریایی عثمانی بخش اعظم دریای مدیترانه را تحت تصرف داشتند، اما در جنگ لپانتو در سال 1571م به سختی مغلوب گشت.
نیروهای نظامی
ینی‌چری (Yeniçeri) یا ینگی چریک یا ینگی چری به معنی "چریک نو" واحدهای ویژه (ورزیده) از ارتش امپراطوری عثمانی بودند.
این ارتش در زمان مراد یکم که عثمانی‌ها بخشی از اروپا را در اختیار داشتند، تحت نظام دوشیرمه تشکیل شد. آن ها فرزندان پسر به گروگان گرفته شده مسیحیانی بودند که توسط ترک های عثمانی از خانواده‌هایشان جدا شده و به خانواده‌های ترک مسلمان سپرده می‌شدند، بنابراین این افراد مسلمان و ترک تربیت می‌شدند.
این افراد بعداً جزو لشکر عثمانی می‌شدند. این روش در سال ۱۸۲۶ توسط سلطان محمود دوم لغو گردید و بیشترشان در سده نوزده میلادی در پی شورش ایشان بدست سلطان محمود دوم به قتل رسیدند.

شیوه سربازگیری
سربازان ینی چری در زمان کودکی، از خانواده‌های مسیحی گرفته می‌شدند و از پانزده سالگی، برای آموزش‌های دینی و نظامی به سپاه عجمی اوقلان می‌پیوستند. پس از اینکه در آنجا هفت سال با کار سخت ورزیده شدند، آن ها را به سپاه ینی چری می‌بردند تا هشت سال دیگر در سپاه ینی چری آموزش ببینند تا مهارت استفاده از هر سلاحی را داشته باشند. این سربازان روی هم رفته پانزده سال آموزش می‌دیدند و در سن سی سالگی به عنوان یک ینی چری در ارتش عثمانی به خدمت مشغول می‌شوند.
ینی چری‌ها پس از ۴۰ یا ۴۵ سالگی نیز با یک مستمری اندک بازنشته می شوند، زیرا سلاطین عثمانی بر این باور بودند که سرباز در این سن توانایی‌هایش رو به افول می‌گذارد. پس برای همین هم زندگی آینده این سربازان به میزان جنگ هایشان و غارت‌ها و چپاول هایشان بستگی داشت و آن ها پادشاهانی که جنگاور هستند را بسیار دوست دارند، ولی از آن هایی که به جنگ نمی‌روند متنفرند و حتی چند بار هم شورش کرده‌اند.

طبق داستان فیلم و بر اساس واقعیات ذکر شده، یکی از پسرانی که به عنوان ینی چری به امپراطوری عثمانی آورده می شود، ولاد سوم (Vlad III) ملقب به دراکولا (Drăculea) فرزند ولاد دوم (Vlad II)، ملقب به دراکول (Dracul)، فرمانروای وقت افلاخونیه (رومانی کنونی) بود. در زبان رومانیایی، کلمه دراکو به معنی اژدها و دراکولا به معنی پسر اژدها به کار می رود.
این لقب از آنجا به ولاد سوم داده شد که پدرش ولاد دوم به انجمنی مخفی به نام "فرقه اژدها" ملحق شده بود. این فرقه، متشکل از اتحاد تعدادی شاه و شاهزاده از منطقه اروپای مرکزی بود که از قدرت در حال صعود امپراطوری عثمانی به شدت متنفر بودند و قصد داشتند تا در مقابل گسترش اسلام در مقابل مسیحیت ایستادگی کنند.
اصل ماجرا چیست؟

ولاد دوم، علامت اژدها را روی تمام سکه ها، درفش ها، بیرق ها و تمام وسایلی که سمبل مبارزه و نبرد او با کشور عثمانی و اسلام بود، حک نمود و از این رو خود را "دراکول"، یعنی اژدها نامید و پس از او پسرش که ادامه دهنده راه پدر بود، خود را "دراکولا"، یعنی پسر اژدها لقب داد.
ولاد دوم، در طول سال های حکومتش، نبردهای زیادی با عثمانی انجام داد، اما در سال 1444 اسیر ارتش عثمانی شد. در ابتدا، دولت عثمانی تصمیم به قتل ولاد گرفت، اما در نهایت طی توافقی، پسر نوجوان ولاد دوم (ولاد سوم) به عنوان گروگان به عثمانی تحویل داده شد و به این ترتیب ولاد دوم از مرگ رهایی یافت و آزاد شد.
ولاد سوم دوران نوجوانی و بخشی از جوانی خود را در اسارت عثمانی گذراند، اما سرانجام در سال 1454، ولاد سوم به عنوان بخشی از یک عهدنامه صلح، آزاد و از بند رها شد. او پس از آزادی از بند عثمانی ها، چنان انتقام وحشتناکی از دشمنانش گرفت که در بیرحمی و شقاوت تا هنگام به قدرت رسیدن هیتلر و استالین بی بدیل بود.
هر بار که ترک های عثمانی توسط او دستگیر می شدند، آن ها را به چوب های بلند میخکوب می کرد و با عذاب زیاد می کشت. او جنگ های خشونت آمیز بسیاری ترتیب داد تا ترک های بیشتری را به قتل برساند.
کشتارهای وحشتناک و همگانی ولاد سوم باعث شد تا مردم لقب "ولاد سیخ کشنده" را به او بدهند.

برخلاف آنچه از شخصیت واقعی ولاد در تاریخ یاد شده، گری شور، ولاد را فردی آرام، منطقی، دلرحم و خانواده دوست معرفی می کند که سعی دارد تا به هر قیمتی از خانواده و مردمش مراقبت کند.
اولین سکانس فیلم با پیدا شدن کلاه یکی از ماموران گشتی عثمانی در منطقه حکومتی ولاد آغاز می شود. کلاهی که به نظر می رسد به عمد در آنجا قرار داده شده و در ادامه همین امر موجب ایجاد تحولاتی اساسی در زندگی ولاد می شود.
او به منظور یافتن متجاوزان عثمانی به شکلی کاملا اتفاقی وارد غاری در کوهستان می شود و در آنجا با موجودی خون آشام و پلید (مردی که گفته می شود زمانی قهرمان بوده و برای کسب قدرت با شیطان معامله کرده) درگیر شده، اما جان سالم به در برده و از محل می گریزد.

درون شهر کشیش رومانیایی از خوابی هولناک درمورد موجودی پلید با ولاد صحبت می کند و به او هشدار می دهد که طبق افسانه ها هیولایی خون آشام در این سرزمین به قدرت خواهد رسید و او را از رفتن مجدد به کوه منع می کند.
ولاد به نصیحت کشیش گوش می دهد و خود را برای برگزاری جشن مقدس آماده می کند. اما درست در هنگام جشن ماموران عثمانی وارد قصر شده و درمورد کشته شدن نیروهای گشتی خود به ولاد هشدار می دهند. ولاد خود را از این اتهام مبرا می کند و از ماموران عثمانی می خواهد که با گرفتن خراج سالیانه مراتب وفاداری و دوستی وی را به پادشاه عثمانی اعلام کنند. اما سرپرست فرستادگان عثمانی از او می خواهد که علاوه بر خراج، تعداد 1000 پسر را برای پیوستن به ارتش در اختیار آن ها قرار دهد.
به یکباره ترس و وحشت همه قصر را فرا می گیرد و ولاد تصمیم می گیرد برای تغییر نظر سلطان عثمانی باوی وارد مذاکره شود.

نکته قابل توجه در این سکانس، استفاده ارتش عثمانی از نماد کف دست (پنجه) بر سر پرچم هاست! نمادی که در دنیا شاخص شیعیان است و استفاده از آن برای دولت عثمانی یک شیطنت هدفمند محسوب می شود.
برای درک بهتر این موضوع لازم است ببینیم مذهب عثمانی ها چه بوده است؟ و پنجه چه مفهومی دارد؟
به این منظور بهتر است از علت اختلاف عثمانی ها با ایرانی ها در زمان صفویان شروع کنیم:
همانطور که می دانید صفویان دارای مذهب شیعه بودند، از این رو یکی از مهمترین عوامل اختلاف آن ها با عثمانی ها، وجود اختلافات مذهبی میان صفویان شیعی و عثمانی های سنّی مطرح شده است.
حال ببینیم علامت پنجه از لحاظ نمادشناسی چه مفهومی دارد:

علامت کف دست در اسلام، زمانی میان برخی معتقدان به عنوان علامت "پنج‌تن آل‌عبا" در نظر گرفته شد اما وقتی فاطمی‌ها به عنوان اولین حکومت شیعی اعلام موجودیت کردند، این نماد میان مردم به "دست فاطمه" دختر پیامبر اسلام (ص) تغییر کرد. اما داستان این دست به اینجا ختم نشد و بجز دفع چشم زخم و محافظی در برابر شیطان معنی مذهبی هم پیدا کرد.
این سمبل در فرهنگ شیعیان به عنوان نمادی از جانبازی و فداکاری حضرت ابوالفضل عباس (ع) شناخته شد که در واقعه عاشورا هنگام رساندن آب به خیمه‌گاه دستانش از بدن جدا شد. اکنون این پنجه‌ فلزی بر سر پرچم‌ها، علم‌ها، علامت‌های چند‌تیغه، در امام‌زاده‌ها، سقاخانه‌ها، گنبدها و ضریح‌ها و بسیاری اماکن مقدس و متبرک شیعیان دیده می‌شود.
با توجه به مطالب ذکر شده می توان گفت که کارگردان با این نمادسازی سعی داشته تا کلیت اسلام را در مقابل دراکولا که در ابتدا نمادی از مسیحیت است (این نمادسازی در ادامه تغییر می کند) قرار دهد و بدین ترتیب به اختلافات موجود در میان ادیان دامن زند و به نوعی یاد جنگ های صلیبی را زنده نگه دارد. از این رو می توان ارتش عثمانی درون فیلم را نماینده شیعیان و سنی ها و به طور کامل تمام جهان اسلام دانست.

با ورود ولاد و یارانش به کمپ عثمانی ها، وی به دیدار محمد، سلطان جوان عثمانی می رود و ضمن نوشیدن قهوه با او، درخواست می کند تا از تقاضای سربازگیری فرزندان رومانیایی دست بردارد. اما محمد با حرف ولاد مخالفت کرده و ضمن یادآوری خاطرات گذشته او در میان ترک ها، یکبار دیگر دستورش را تکرار کرده و علاوه بر آن از او می خواهد تا تنها پسرش را هم برای تعلیم نزد وی بفرستد. نظیر کاری که پدرش سابقا با او کرده بود.
محمد به ولاد یادآوری می کند که او چطور در کودکی با زندگی در میان ترک ها زبان ترکی یاد گرفته و به قرآن مسلط شده و به او اطمینان می دهد که چنین سرنوشتی در انتظار پسرش نیز خواهد بود.
پیش از ادامه بحث لازم است تا به نکته ای در این بخش توجه کنید:
طبق اظهارات محمد، ولاد در کودکی به اسلام گرویده بوده (به اجبار) و به خوبی قرآن می خوانده. حال این موضوع را در کنار رفتار وحشیانه ولاد در زمان خدمت به عثمانی و پس از آن قرار دهید تا متوجه شوید که مخاطب غربی با دیدن این فیلم در مورد رابطه دین اسلام و خشونت چه برداشتی خواهد داشت!
نکته بعدی چهره ای است که از پادشاه عثمانی نشان داده می شود؛ چهره ای خشن، جاه طلب و بی رحم. اما نکته مهم تر، استفاده از نام وی بدون بکار بردن هیچگونه القاب سلطنتی است. در تمام مدت فیلم، ولاد و افرادش بر خلاف عرف معمول، وی را محمد خطاب می کنند، این در حالی است که باید نام او را به صورت فاتح سلطان محمد خطاب می کردند.
تکرار عمدی و مکرر نام محمد، ارتباط دادن این نام به خشونت و بی رحمی و حتی استفاده از فاکتورهایی مانند اسب سفید برای وی، از جمله کدهایی هستند که کارگردان سعی دارد از طریق آن ها خطری بزرگ را از جانب رهبر مسلمانان به نام محمد به جهانیان گوشزد نماید. حال این محمد می تواند نمادی از رسول الله (ص) و یا امام زمان (عج) باشد.

اما ببینیم که محمد درون فیلم در واقعیت چگونه فردی بوده است:
سلطان محمد دوم ملقب به محمد فاتح یا فاتح سلطان محمد، هفتمین و بزرگ‌ترین پادشاه دولت عثمانی بود. او به‌ عنوان فرزند سلطان مراد دوم عثمانی، سه بار بر تخت پادشاهی عثمانی تکیه داد. اولین مرتبه در ۱۴سالگی به مقام پادشاهی رسید که به ‌علت شورش سربازان موسوم به ینی‌چری، که سربازان مخصوص و کارآمد جنگ بودند و به‌ علت نبود جنگ دست به شورش برداشتند؛ مرتبه دوم، محمد بعد از سرکوب شورش دوباره جای پدر را گرفت ولی به ‌علت جنگی که رخ داد سلطان مراد مجبور به ترک زنان خود و جزیره مخصوص خود به اسم بهشت شد و محمد بار دیگر جا را به پدر داد و سلطان مراد آتش جنگ را فرونشاند و محمد را برای سومین بار و آخرین بار بر تخت و تاج نشاند. مردم وی را پادشاهی عادل می دانستند و به اقدامات وی اعتماد کامل داشتند.
سلطان محمد، علاوه بر زبان ترکی، به زبان‌های یونانی و لاتینی، عربی و فارسی تسلط داشت. آشنایی وی با این زبان ها توسط آموزگاری به نام جان ـ آنجلس یونانی محیا گشت که به او فلسفه و زبان‌های مختلف و روش کشورداری آموخت.

ولاد شکست خورده و مغموم، به ناچار تصمیم می گیرد پسر خود را به محمد تحویل دهد. اما در آخرین لحظه از این تصمیم منصرف شده و نمایندگان عثمانی را که برای بردن پسر وی آمده بودند، می کشد. بدین ترتیب خطر جنگ و نابودی ولاد و مردمش را تهدید می کند. او برای نجات مردمش تصمیم نهایی خود را گرفته و به محل اولین ملاقاتش با خون آشام درون کوهستان می رود تا از او درخواست کمک کند!

در کوهستان، میان ولاد و خون آشام دیالوگ هایی برقرار می شود که توجه به آن ها خالی از لطف نیست:
- خون آشام:
کدوم انسانی برای پیدا کردن امید پا به قبرش میذاره؟
- ولاد:
یه انسان بیچاره. ترک ها تهدید کردن سرزمین من رو نابود می کنن. با داشتن قدرت هایی مثل تو، می تونم جلوشون رو بگیرم. مردم من رو نجات بده؛ خانواده ام رو نجات بده.
- خون آشام:
چقدر عجیبه که ولاد سیخ کشنده، دراکولا، پسر شیطان، اینقدر نجیبانه عمل می کنه؟
- ولاد:
اشتباه می کنی. معنی اسمم پسر اژدها، محافظ مظلومینه.
- خون آشام:
مردمت می دونن که تو چند انسان مظلوم رو به قتل رسوندی؟ صد نفر بودند؟
- ولاد:
بله.
- خون آشام:
دوباره بهم دروغ بگو تا از شکم تا مغزت رو پاره کنم و روده و معده ات رو بخورم.
- ولاد:
هزاران نفر
- خون آشام:
وقتی اونا رو به سیخ می کشیدی، چه حسی داشتی؟ شرم؟ ترس؟ قدرت؟ جواب بده...
- ولاد:
هیچی- هیچ حسی نداشتم. هیچ جرمی بالاتر از خود جنایت نیست.
- خون آشام:
اگه بخاطر لذتش نبود پس چرا خون می ریختی؟
- ولاد:
چون انسان ها از شمشیر نمی ترسن، از هیولاها می ترسن. ازشون فرار می کنن. با به سیخ کشیدن مردم یه روستا من 10 تا روستای دیگه رو نجات می دادم. بعضی وقتا جهان به قهرمان نیاز نداره، بعضی وقتا جهان یه هیولا می خواد...

دقت کنید که مردم سرزمین ولاد از جنایات او بی خبر هستند و او را فردی صلح طلب و مهربان می دانند و این راز تا انتهای فیلم برای مردم فاش نمی شود! نکته بعد در مورد صحبتی است که ولاد در مورد ترس می کند:
"انسان ها از شمشیر نمی ترسن، از هیولاها می ترسن"
این جمله دقیقا شبیه به تفکری است که داعش آن را تبدیل به مانیفست خود کرده است. همانطور که می دانید افراد گروه تروریستی داعش در اقلیت کامل قرار دارند، از این رو آن ها به سختی می توانستند در جهان برای خود اسم و رسمی دست و پا کنند و بر مردم حکومت کنند. اما قتل های وحشیانه و دسته جمعی مردم و رسانه ای کردن آن ها، از این گروه تروریستی هیولایی ساخته که همه دنیا از آن ها در هراسند.
در واقع ادامه جمله ولاد هم امروزه روز مصداق پیدا می کند:
از دیدگاه ابرقدرت هایی که قدرتشان روز به روز رو به افول است، جهان آشفته امروز دیگر برای مدیریت خود به قهرمان (کشورهایی مانند آمریکا!) نیاز ندارد، حالا جهان برای مدیریت به یک هیولا (داعش) نیازمند است. هیولایی که به ظاهر جلوی قهرمان قد علم کرده ولی درواقع افسارش در دست وی است.

خون آشام به ولاد هشدار می دهد که دریافت قدرت از او تبعات سنگینی را برای وی به همراه خواهد داشت و توضیح می دهد که اگر تا سه روز از نوشیدن خون انسان خودداری کند می تواند دوباره به حالت عادی باز گردد، در غیر این صورت حالت خون آشامی وی دائمی خواهد شد.
ولاد تمامی تبعات منفی انتقال قدرت از خون آشام به خود را می پذیرد و برای کسب قدرت مقداری از خون او را می نوشد. با این کار قدرت های تاریک خون آشام موقتا (تا سه روز) به ولاد انتقال پیدا می کند. حالا او می تواند ضعیف ترین صداها را بشنود، در تاریکی مطلق همه چیز را به وضوح ببیند، به آسمان نظاره کرده و تا عمق آن را مشاهده کند (روایتی شبیه به آنچه که درمورد بلعم باعورا گفته شده بود)، زخم هایش را درمان کند و در نهایت ضمن پادشاهی بر موجودات شب، به خفاش تغییر ماهیت دهد و قدرت جا به جایی فوق العاده ای پیدا کند. به نظر شما داشتن چنین قدرت هایی وسوسه کننده نیست؟
در اینجا کارگردان به وضوح علت تبدیل شدن ولاد به خون آشام (موقت و دائم) را مسلمانان معرفی می کند و از طرف دیگر تنها راه متوقف کردن مسلمانان را هم تبدیل شدن (تغییر ماهیت دادن) به موجودی وحشی و خون آشام می داند. این دقیقا همان منطق عملی است که این روزها آمریکا و متحدانش علیه جهان اسلام به کار می برند و با پدید آوردن گروه های تروریستی وحشی و خونریزی همانند داعش، سعی در مهار گسترش روزافزون اسلام در سراسر دنیا دارند.
ولاد با کمک قدرت های جدید خود بخش بزرگی از لشکر عثمانی را نابود می کند و در اولین اقدام به پیروزی موقتی دست می یابد. در همین زمان کشیشی که در ابتدا ولاد در مورد خون آشام کوهستان با وی صحبت کرده بود متوجه تغییر حالت وی شده و برای جلوگیری از پیشرفت ولاد در تاریکی سعی می کند او را نابود کند.

در این بخش مسیحیت هم علیه ولاد عمل کرده و علی رقم تمام تلاش های او برای حفظ مردمش (که عمدتا مسیحی هستند)، توسط خود آن ها به آتش کشیده می شود! اما ولاد از این واقعه جان سالم به در برده و مردمش را به خاطر این خطا می بخشد!
در این فیلم حتی خدا هم به عنوان یکی از عوامل تبدیل شدن ولاد به خون آشام معرفی می شود! در بخشی از فیلم، ولاد به کلیسا رفته و از خدا درخواست می کند تا به او را در این سه روز در پناه خود حفظ کند و از تمایل او به خوردن خون انسان در امان نگه دارد. اما خدا به درخواست ها و التماس های وی توجهی نکرده و در نهایت ولاد در این آزمون شکست می خورد.
همچنین در ادامه، دائمی شدن وضعیت خون آشامی ولاد هم به گردن مسلمانان انداخته می شود. در اثر توطئه ای به دستور محمد، پسر ولاد گروگان گرفته می شود و همسر وی به قتل می رسد (محمد از افرادش می خواهد تا با چشمانی بسته به جنگ ولاد بروند تا از حضور او دچار ترس نشوند. در این صحنه نمادین ارتش اسلام افرادی چشم بسته نمایش داده می شوند که تنها با اعتماد به رهبرشان به جنگ می روند و از خود هیچ اختیاری ندارند.)

همسر ولاد در آخرین لحظات زندگی خود از ولاد می خواهد تا برای نجات جان فرزندشان از خون وی بنوشد! به این ترتیب یکبار دیگر مسلمانان عامل بروز شر معرفی می شوند! و ولاد فردی بی گناه و مظلوم نمایش داده می شود.
دراکولای فیلم گری شور نه تنها خون می نوشد، بلکه به دیگران هم خون می نوشاند! ولاد پس از مرگ همسرش، تصمیم می گیرد تا محمد و سپاهیانش را به طور کامل نابود کند. برای این منظور او به تمامی افرادش از خون خود می نوشاند تا آن ها هم تبدیل به خون آشام شوند!
بدین ترتیب لشکر خون آشام ها به اردوگاه محمد حمله کرده و همه آن ها را می کشند و پسر ولاد را آزاد می کنند. اما خون آشام ها از ولاد می خواهند تا پسرش را هم بکشد، چون او مانند آن ها نیست!

ولاد با آن ها مخالفت کرده و درگیری میان آن ها رخ می دهد. در اینجاست که یکبار دیگر دین مسیحیت نقش خود را اینبار به گونه ای متفاوت ایفا می کند. کشیش مسیحی با کمک صلیب مقدس از میان خون آشام ها گذشته و خود را به ولاد رسانده و از او می خواهد پسرش را به او بسپارد. ولاد پسرش را به کشیش می دهد (او به عنوان نماینده مسیحیت حافظ نسل ولاد، معرفی می شود. نسلی که باید همچنان با مسلمان ها در جنگ باشد.) و سپس در اقدامی انسان دوستانه! با گشودن ابرهای آسمان از هم، با کمک نور آفتاب همه خون آشام ها را از بین برده و خودش هم نابود می شود.
در حالی که تصور می شد ولاد از بین رفته است، فردی که خود را خدمتکار تاریکی معرفی می کرد به سراغ جنازه وی آمده و با خوراندن خون، بدن مرده او را دوباره احیا می کند.

در پلان نهایی، در سکانسی که آشکارا به فلسفه تناسخ اشاره دارد، ولاد را در دنیای مدرن می بینیم. جایی که او با دختری که شباهت بسیاری به همسرش دارد آشنا می شود. در همین سکانس شاهد حضور خون آشام ساکن کوهستان هم هستیم که حالا ظاهری انسانی پیدا کرده و با تعقیب ولاد به دنبال هدفی نامعلوم است (ظاهرا کارگردان قصد دارد تا قسمت دومی هم برای این فیلم بسازد). شاید قرار است تقابل ولاد با مسلمان های نسل جدید هم ادامه داشته باشد.

فیلم ناگفته های دراکولا، برخلاف ادعایش، فیلمی مذهبی و سیاسی است که سعی دارد در قالب داستانی جذاب و گیرا، اهداف پشت پرده خود را به مخاطب القاء نماید. هدفی که در آن به مخاطب گفته می شود، مسلمان ها حتی از دراکولا هم خطرناک تر هستند! بدانید اگر در دنیای کنونی دراکولایی (به معنای خاص و عام) وجود دارد و آرامش و آسایش را از شما ربوده است، باید ریشه آن را در اعمال و رفتار مسلمان ها جستجو کنید و برای رهایی از آن ها باید به هیولا تبدیل شده یا به او اعتماد کنید.

اما پس از گذشت چیزی حدود بیست سال، به یکبار این چهره های زشت و کریه تغییر ماهیت داده و از شخصیت های منفی و منفور به شخصیت های مثبت و قهرمان تبدیل شدند! موجوداتی که نه تنها دیگر به دنبال نابودی بشر نبودند، بلکه اینبار در نقش ناجی ظاهر شده و برای بقای نسل بشر تلاش می کردند!
شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که چرا جادوگران و ساحره هایی که در ابتدا با ظاهری کلیشه ای و منفی تصویر می شدند و خصلتی خبیثانه داشتند به یکباره تغییر ماهیت داده و آن ها هم همانند سایر قهرمان های خوب قصه ها، نقشی اسطوره ای و منجی گرایانه را عهده دار شدند؟
برای پاسخ به این سوال لازم است تا ابتدا نیم نگاهی به علت پدید آمدن کلیشه ها در ظاهر جادوگرها و ساحره ها داشته باشیم...
همانطور که می دانید، معمولا در رسانه برای نمایش گروه های خاص (تیپ های شاخص) از کلیشه های ویژه ای بهره می گیرند. مثلا در اکثر انیمیشن ها، پروفسورها افرادی کوتاه قد، تاس، با ریش بزی هستند و دزدان دریایی را با کلاه مخصوص، چشم بند، طوطی روی شانه و پای چوبی نمایش می دهند. از همین رو در گذشته برای نمایش پیامبران هم از کلیشه مشهور مردانی با محاسنی بلند، رداپوش، عصا به دست و دارای کتاب استفاده می کردند.

همانطور که در قسمت اول مقاله توضیح دادم، درواقع جادو و جادوگری برای مقابله با پیامبران و ادیان الهی به وجود آمدند. از همین رو بود که کم کم برای تحقق این هدف شوم، کلیشه پیامبران در رسانه ها دستخوش تغییر شد و جادوگران در این کسوت به نمایش درآمدند (نظیر تهمتی که به اکثر پیامبران زده می شد)
مانند:
وَ اتَّبَعُوا مَا تَتْلُوا الشیَطِینُ عَلی مُلْکِ سلَیْمَنَ وَ مَا کفَرَ سلَیْمَنُ وَ لَکِنَّ الشیَطِینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاس السحْرَ وَ مَا أُنزِلَ عَلی الْمَلَکینِ بِبَابِلَ هَرُوت وَ مَرُوت وَ مَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتی یَقُولا إِنَّمَا نحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَکْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِ بَینَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ مَا هُم بِضارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ یَتَعَلَّمُونَ مَا یَضرُّهُمْ وَ لا یَنفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشترَاهُ مَا لَهُ فی الاَخِرَةِ مِنْ خَلَقٍ وَ لَبِئْس مَا شرَوْا بِهِ أَنفُسهُمْ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ(بقره-۱۰۲)
وَ لَوْ أَنَّهُمْ ءَامَنُوا وَ اتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ خَیرٌ لَّوْ کانُوا یَعْلَمُونَ(بقره-۱۰۳).
"(یهود) از آنچه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم می خواندند پیروی می کردند، سلیمان هرگز (دست به سحر نیالود و کافر نشد، ولیکن شیاطین کفر ورزیدند و به مردم تعلیم سحر دادند (و نیز یهود) از آنچه بر دو فرشته بابل (هاروت) و (ماروت) نازل شد پیروی کردند، (آن ها طریق سحر کردن را برای آشنائی به طرز ابطال آن به مردم یاد می دادند) و به هیچ کس چیزی یاد نمی دادند مگر اینکه قبلا به او می گفتند ما وسیله آزمایش شما هستیم، کافر نشوید (و از این تعلیمات سوء استفاده نکنید) ولی آن ها از آن دو فرشته مطالبی را می آموختند که بتوانند به وسیله آن میان مرد و همسرش جدائی بیا فکنند (نه اینکه از آن برای ابطال سحر استفاده کنند) ولی هیچگاه بدون فرمان خدا نمی توانند به انسانی ضرر برسانند، آنها قسمت هایی را فرا می گرفتند که برای آنان زیان داشت و نفعی نداشت، و مسلما می دانستند هر کسی خریدار این گونه متاع باشد بهره ای در آخرت نخواهد داشت و چه زشت و ناپسند بود آنچه خود را به آن می فروختند اگر علم و دانشی می داشتند!.
و اگر آن ها ایمان می آوردند و پرهیز کاری پیشه می کردند پاداشی که نزد خداوند بود برای آنان بهتر بود، اگر آگاهی داشتند."
یا:
وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْکافِرُونَ هذا ساحِرٌ کَذَّاب(سوره ص- 4)
و از اینکه هشداردهنده‏ای از خودشان برایشان آمده در شگفتند، و کافران می‏گویند: این، ساحری شیّاد است.

وَ لَمَّا جاءَهُمُ الْحَقُّ قالُوا هذا سِحْرٌ وَ إِنَّا بِهِ کافِرُون(الزخرف- 30)
و چون حقیقت به سویشان آمد، گفتند: این افسونی است و ما منکر آنیم.

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ
ما موسی را با آیات خود و دلیل روشن فرستادیم...( غافر-23)
إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ
بسوی فرعون و هامان و قارون؛ ولی آنها گفتند:
او ساحری بسیار دروغگو است! (غافر-24)

از آن زمان به بعد بود که جادوگران در رسانه ها در کسوت مردانی رداپوش، با محاسنی بلند و دارای کتاب و عصا نمایش داده شدند، که علیه نیروهای خیر می جنگیدند (هنوز زمان برای تحریف جبهه آن ها زود بود. ولی در ادامه این اتفاق هم رخ داد.)
با گذشت زمان و تغییر تدریجی ذائقه جمعی و تبلیغات روزافزون درمورد محاسن جادو و جادوگری و گرایش عمومی به آن، کم کم این کلیشه های جدید درمورد جادوگرها هم از بین رفت و آن ها هم به همراه پیامبران، از قالب کلیشه ای معروف خود خارج شده و اینبار در قالب های مختلف و متنوع ظاهر شدند.

دیگر از کلاه بوقی، محاسن بلند، صورت های خبیث پر چین و چروک و زگیل دار و موجودات دخمه نشین با ناخن های بلند و سیاه خبری نبود و جادوگرهای جدید، با ظواهری بسیار عادی (حتی بسیار شیک و امروزی) و شبیه به سایر اقشار جامعه به تصویر کشیده شدند. تنها تفاوت آن ها با سایر مردم، هوش و ذکاوت بالای آن ها نسبت به دیگران بود که آن ها را در مقایسه با دیگران خاص می کرد.
به عنوان مهم ترین نمونه این تغییرات می توان به جادوگرهای موجود در سری داستان های هری پاتر اشاره کرد. هری پسری بسیار عادی با ظاهری کاملا معمولی است که از استعداد بالایی در امر جادوگری برخوردار است. در بین اساتید هاگوارتز هم به غیر از دامبلدور که شخصیتی نسبتا کلیشه ای دارد، دیگر هیچ یک از اساتید شباهتی به شخصیت های سنتی جادوگرها ندارند و همانند سایر مردم و در میان آن ها زندگی می کنند.

جادوگری که در فیلم دستیار جادوگر (The Sorcerer's Apprentice) معرفی می شود هم هیچ شباهتی به جادوگرهای سنتی قدیمی ندارد و از قضا چهره ای بسیار مدرن هم دارد!
کریس آنجل جادوگر هم با تیپی مطابق روز و بسیار معمولی در میان مردم ظاهر می شود و هیچ اثری از نمادهای سنتی جادوگری در او دیده نمی شود!
چهره جادوگرهای درون بازی های رایانه ای هم از این قاعده کلی مستثنی نبوده اند و در طول زمان دچار تغییرات اساسی شده اند. در سری بازی های Fate (همچنین انیمه های آن Fate/Zero- Fate/Stay Night) جادوگرهای مدرنی را می بینیم که به هیچ وجه شباهتی به نسل سنتی خود ندارند. در بازی مورتال کامبت شخصیت شانگ سونگ (Shang Tsung)، جادوگری خارج از عرف کلیشه ای و بسیار مدرن شده است.

همین قائده درمورد شخصیت زوبک (Zobek) در بازی کسل وانیا: اربابان تاریکی (Castlevania: Lords of Shadow)، یونا (Yuna) و لولو (Lulu) در فاینال فانتزی10(Final Fantasy X) ، بایونتا (Bayonetta) در بازی ای به همین نام، گرالت (Geralt)، ینفر (Yennefer) و تریس (Triss) در بازی ویچر (The Witcher 3: Wild Hunt) و... هم صادق است.

حال سوال مهم این است که چرا به یکباره جادوگرهای خبیث، در رسانه های جمعی رنگ عوض کرده و همانند مردم عادی شده اند؟ چه عاملی موجب این تغییر ناگهانی بوده؟
اگر جزو افرادی باشید که اخبار روز جهان را پی گیری می کنند، حتما متوجه شده اید که در چند سال اخیر تا چه حد بازار بحث درمورد گروه های مخفی مانند فراماسونری داغ شده است. علت این موضوع گرایش گسترده افراد به این فرقه ها و بالارفتن میزان فعالیت آن ها و خروج از حالت مخفی و سری بودن است، که درواقع می توان آن را پاسخی به گسترش روزافزون دینداری (خصوصا گرایش به اسلام) در سراسر جهان دانست.
حال که دین و دینداری در سراسر جهان درحال گسترش است، پس باید برای مقابله با آن هم راه حلی جهانی یافت. و چه راه حلی بهتر و کاربردی تر از این که یکبار دیگر با کمک جادو (که دامنه عملکرد آن بسیار فراگیر و گسترده است) به این مهم دست یافت. به همین دلیل است که در سال های اخیر به وضوح شاهد تغییر ماهیت جادو و جادوگران در رسانه های غربی- شرقی هستیم.

جادوگران افرادی دلسوز بشریت معرفی می شوند و جادو به عنوان گره گشای تمام مشکلات بشر تجویز می شود! کتاب های هری پاتر در سطح بسیار بالا و با برترین کیفیت تولید و چاپ می شوند و بلافاصله به کمک برجسته ترین مترجمان (با کمترین اختلاف زمانی ممکن نسبت به زمان عرضه) به زبان های مختلف ترجمه می شوند. کمپانی های بزرگ فیلم سازی با کمک بهترین کارگردان های خود و با اتکا به برترین تکنیک های سینمایی اقدام به تولید فیلم های هری پاتر می کنند و در نهایت بالاترین مقامات سیاسی جهان از این کتاب ها به نیکی یاد می کنند!
در همین بین همزمان با تغییر ماهیت جادوگران، اتفاق های مشابهی هم علیه جبهه مقابل در فضای رسانه ای رقم می خورد. هالیوود در کنار تبلیغ جادو و جادوگری و مشروعیت بخشی به آن ها، شروع به ساخت فیلم های اسلام هراسانه می کند و پازل پیچیده خود را طوری می چیند که مسلمانان (دینداران) در نقطه مقابل صلح، آرامش و خوشبختی بشریت قرار گیرند. سپس در چنین اوضاعی جادوگران را به عنوان تنها منجی واقعی معرفی کرده و جادو را برای رفع همه سختی ها و غم ها تجویز می کنند!
نمونه اینگونه تلقین های رسانه ای را می توان در فیلم هایی مانند ارباب حلقه ها به وضوح مشاهده کرد. جایی که گاندالف در نابودی شر و نجات بشریت نقشی کلیدی ایفا کرده و در کسوت یک منجی تمام عیار با تمام معیارهای لازم معرفی می شود.

یا در فیلمی مانند زیبای خفته (Sleeping Beauty-1959) که داستان آن زمانی جزو بهترین خاطرات دوران کودکی گروه کثیری از مردم دنیا محسوب می شد، شخصیت مالفیسنت (Maleficent) خبیث به یکباره تطهیر شده و چهره ای انسانی و قابل ترحم پیدا می کند.
در فیلم ناگفته های دراکولا (Dracula Untold) و سری بازی های کسل وانیا: اربابان تاریکی (Castlevania: Lords of Shadow)، چهره دراکولای خون آشام تطهیر می شود و به جای او، افراطی های مذهبی (به طور خاص مسلمان ها) عامل بدبختی جهان و موجوداتی ترسناک معرفی می شوند.

در فیلم آز: بزرگ و قدرتمند (Oz the Great and Powerful)، منجی شعبده بازی (جادوگر) معرفی می شود که می تواند با کمک شعبده و جادو، شر را از میان بردارد و با رهایی جادوگر خوب! از چنگال جادوگران پلید، صلح و آرامش را به سرزمین آز بازگرداند.
در سری داستان های سابریل (Sabriel)، جادوست که در نهایت ناجی بشریت می شود و دون خوان (Don Juan) جادوگر موجبات رستگاری کاستاندای (Carlos Castaneda) سرخورده و سرگردان را فراهم می کند.
اما تبلیغ جادو و جادوگری به همینجا ختم نمی شود و گردانندگان رسانه عملا به آموزش جادو از طریق رسانه هم می پردازند.

به عنوان نمونه، در سری داستان های هری پاتر از ورد هایی استفاده می شود که معلوم نیست تاثیر آن ها در عالم واقع به چه شکل خواهد بود. آیا خواننده با بر زبان آوردن این وردها عملا به حوزه جادو ورود می کند یا این وردها صرفا یک کلام لغو است؟ این موضوعی است که به درستی نمی توان راجع به آن نظر داد. همین موضوع را می توان درمورد وردهای موجود در سری داستان های حماسه دارن شان (Darren Shan)، آرتمیس فاول (Artemis Fowl)، نایت ساید (Nightside)، وارکرفت (Warcraft)، سابریل(Sabriel) و یا بازی هایی مانند کسل وانیا: اربابان تاریکی (Castlevania: Lords of Shadow)، ویچر (The Witcher 3: Wild Hunt) و کوان (Kuon) و... هم مشاهده کرد.

لازم به ذکر است که خواندن (شنیدن- پخش کردن صوت خواندن فردی)، نوشتن و یا همراه داشتن برخی از طلسم ها می تواند نتیجه ای بسیار خطرناک در پی داشته باشد، لذا تشویق مخاطب به خواندن این وردها از طریق درگیری با داستان ها، پخش ورد ها و طلسم هایی که شخصیت های اصلی فیلم، بازی و یا انیمیشن ها آن ها را اجرا می کنند، اجبار بازیکن به کشیدن طلسم ها (همانند آنچه در کنسول های همراه مانند DS اتفاق می افتد یا عملی مشابه که با کمک کینکت (Kinect) و یا کنترلر موو (PlayStation Move) انجام می شود)، اجبار به انجام مراسم جادوگری برای عبور از یک مرحله و یا تولید نمادها و طلسم های موجود در بازی ها و فیلم ها در قالب وسایل زینتی همانند انگشتر، گردنبند و... هم می تواند تاثیری مشابه داشته باشد.

ادامه دارد...